göçebe aþklarýn emzirdiði hasretin lehçesi bozuk,
gögsümde çürüdü, yüreðimin gümüþ kokusu,
aðzýmda hiç bilmediðin mevsimlerin ismi,
tan kurgusunun yetmediði zaman diliminden;
bu beceriksiz isyan,
dallarýna bastýkça çatýrdar kalabalýk kentler,
bense gözlerinin kýyýsýna vuran;
uykusuzlukta tutuþurum...
yak(laþ)sana;
toprak yeniden dirilsin ayak uçlarýnda,
bak!! gece vurgunu aþk tezgahýna yaðan çið,
müptezel yalanlarýn ardý týkanan soluk,
çoktan ödenmiþ kefaretin;
en günahý ,teninde ki kývýlcým,
ve sayýklamalarýmýzda;
binlerce tövbe s/aklanýr...
hiç anlamamalýydýn;
var olmaktan zor yoklugun,
yok olmaktan fazlasý varlýksýzlýðýn....
öyle kal;
seni hep eylül kadar hüzün bilsin ödünç dünyam,
öyle kal;
zamaný hiçe sayan celladýn,
idam sehpasýnda asýldý dolunay..
bu yüzden içimde ki karanlýk hep kanar...
mermi gürültüsünde bilendi þiir,
kalemimde ki kýrýklar bedenime saplandý,
sûkut et þair, firar i mgelerin kýyýsýnda,
þiddetimin çocuk mýsralarý aðlar....
DENGE/siz
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.