soðuk kaldýrýmlarda buza kesti bu gidiþ, lûzumsuz gelenlere; þimdilerde çok ihtiyacým var adýmý az önce, bir daha söktüm bedenimden, dokunmuyor yokluðun, ruhumun kýzýlýna, sahibi olduðum tek oda; içinde ki yalnýzlýk, diyeceðim amma...! susadýðýný duymamaya alýþtýkça, yüreðini cezalandýrmaya tehâmmûl; avcumda ölen yasemenleri, kuru okyanusa gömdüðüm; yaðmur damlasýndan aþýrý mezarlarým var....
geride kalan nef/e/sin; tamamýný kaplamalý derin yaralar, ötesini düþünmemeli korku denen ahmak, geçmemiþi, bu günle karýþtýrmak; gerçeðin sesinden oldukça ýrak, iç çekilene piþmanlýk denilir; alayý yalan, keþkeyle baþlayan cümleler her sona tuzak, ve farkýna varabilmeli insan/kere/insan; yaþanan, yaþandýðý yerde, acýttýðý kadar kalmalý..
DENGE /siz/
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.