O ýþýk perdesini derleyip üzerinden, Bir karaltý kapladý sularý, taa derinden. Akþam, yine içime yokluðun gibi çöktü, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü...
Akþamýn hüznü belki, bir selâm gözlerinden, Belki de bir sevdanýn, kaybolan izlerinden. Sensizlik bir kez daha,, vurdu, boynumu büktü, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü...
Güneþ, yorgun dönerken her günkü seferinden Ay, nöbeti devraldý, çýkýp hafî yerinden; Son kalan ümitleri, akþam kopardý, söktü, Akþam, yine içime ýlýk damlalar döktü...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.