ikra gözlerine kazýlmýþ yýpratýlmýþ hüzünlerin grisinden kadim zamanlarýn ezgisi kalbinin anaarterlerine salýnmýþ kutsal bir suhuf zarar ve ziyana dair nasýl söyleyeyim ki kendine gizlenmiþ yalnýzlarýn þarkýsýný tarihin saçlarý uzayýp dururken karanlýklarda
/þiir dediðin neden yazýlýr ki sevgili?/
ve neden aðlar kara gecede seher yeli susuþun yeterince vurmuyor mu bizi... ve kanamalara meyyal yüreðimiz allahýn penceresi iken neden yýkýntýlarda açar güzelliklerin en münzevisi
isra ellerimizle boðduðumuz anýlardan çiçekler hep ayný rüzgara eðiyor baþýný kendine çoðalýrken acý delice maðaralar kavak aðaçlarý ve horlanmýþ esmerlikler lehvi mahfuzun kadim ezgileri gibi her þeyden kaçmalýyýz sevgili zaten kirleniyor dokunduðumuz ne varsa önce hayallerimizi alýyor bizden ayrýlan aceleyle kavuþmak için o muamma sonsuzluða aþkýn kehaneti yaþanarak öðrenilir ölmekse bedeli korkusuzca ölmeyi denemeli insan gülümseyebildiði bir anda
/neden sever ki insan birbirini sevgili?/
belâ balçýða yazýlmýþsa yazý yeterince kaynamadan kökleri külde köz olmak için ve yanmak için ýsrarla braz keder biraz patika ufukta kaybolup yiten zebura tevrata yazýlan neþidelerden sonra Allah’a görünüp kula gizlenen kader dediðimiz þey yani biraz gölge biraz kemik biraz kan..
þarký pusup sustun sustun o en manidar sesinle savaþlarýn ve barýþlarýn orta yerinde döktüðün kan bu iþte merhametli ellerinden ellerimize ve uzandýn diyalektiðe dokunup sonuzluða; yeniden yeniden yeþermek için imanla ki þaþkýndýk hepimiz bu sancýlý kýyamla herkesten kaçmak mümkün rüzgardan ve sudan anlamadan gülmek de vuslatýn en semavi olanýnda..
/neden dinlemez ki kimse kimseyi sevgili?/
sekine ulak olanadýr sözlerim titreyen ilk dudak gibi cesur cennetin kekre tadlarý arasýnda huriler ve gýlmanlarla oynaþýp kýsarak gözbebeklerini mutluluk nedir anlaþýlsýn diye ey ey tek suskunluðu ile yutan bütün kelimelerimizi bir elif boyunda sessizliðinde vefa gizlesin ve sürgülesin kedere sömürgeleþmiþ yürekleri kandan arýnsýn kýrmýzýmýz ve anlasýn diye dünya güllerimizi..
sevda binlerce yýldýr saðýlmýþ gizlerden susturulmuþ seslerden kurþunlanýrken yitirlen umut sevginin ufka ve göðse ekili çiçeklerinden gümrah gümrah ve çaðýldayarak bir ýslýða dönüþmüþ týslýyor diþlerimin arasýnda kan kuruyor hançerin þakýyan yüzünde paslanýr belki ama körelmez ki yaramýzda kalubeladan beri depreþir kendi kederinden
keder suskunluk yontanlar törpüleyerek kalpleri bilinir ki korku kalpten kalbe salýnýr böylece sustuðunuz kurþun ansýzýn alnýnýzda ucuz barýþ sloganlarý daðlanmýþ meydanlarýn böðründe ýsrarýn ve kurþunun ve canýn ýsrafatýnda sýnýrlar çizilmekte çocuklarýn gül teninde..
/sahi sevgili sýnýrlar þiirle deðil de neden kanla çizilir ki?/
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.