_____“Kamil odur ki koya, her yerde bir eser…
_____Eseri olmayanýn yerinde yeller eser! HADÝMÝ”
Üstadý tellere, bir arþe çekse…
Naðmesi, sineyi taþ olsa ezer!
Kimi benim gibi nota ne bilmez;
Yaptýðý besteler, dillerde gezer…
Bir gün beste yaptým ömrümü yedi!
Anlayan, “ne kadar hüzünlü” dedi…
Evladý ayalim, hiç dinlemedi!
Dostlarýn tepkisi, gönlümü üzer…
Yazarýn, candan bir dostu olmalý…
O dost ki, þems nedir iyi bilmeli!
Nuruyla dostuna ilham olmalý;
Anlatsam derdimi, uzar da uzar…
Sanat ruhu, çokça Allah vergisi;
Kimi resim yapar, olur sergisi!
Kiminin kitabý, notu, dergisi…
Þairler, iðneyle hep kuyu kazar!
Hayatta kalmanýn bir yolu eser…
Eser býrakanýn yeli hoþ eser!
Eseri olmayan, hep kepi keser;
Olur son duraðý, bir derin mezar!
Karaman-2016/04
TDK:
Arþe: Keman yayý…
Evlad-ý ayal: Çoluk çocuk…
Kepi kesmek: Üþümek, titremek…
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Vezir padiþahta, olsa sözüne
Aþkýn ateþinin, duman közüne
Öyle ki cananýn, kaþla gözüne
Kalem ehli olan, hoþ eser yazar
Hattat ol, ressam ol, gazeller oku
Saz ile, kemanla, istersen þaký
Heykel yap, ebrule, sevgiler doku
Yeter ki sanat yap, bulunur pazar.........Aþýk Lüzumsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.