EDEP İLE RAHMANA
Gel, eylen zevkini sür, sonunu düþünme!
Faydalan nimetlerden, neredendir deme,
Þýmar þýmar ki sarhoþça kendi kendine,
Düþün sen halik`i o görmez zannetme.
Konu hûda`dýr can, hikmete sual olur`mu,
Cevap yok ise katýnda yola koyulurmu,
Sende ki bu ahval-i hâl huzura eriþirmi,
Söyle can bu hâl ile menzile gidilirmi.
Dinle, "edep ya hu" der ölmeden ölenler!
Huzura çýkmayý ar edip öylece sevenler,
Ab-ý çeþm ile günahý iftidah edenler.
Can sana mý kaldý var ki öyle sevenler.
Yol sýrat-ý müstakim ise ne mutlu sana,
Edep var ise kalbinde ne alâ o canýna,
Silkelenip bakar isen âlem`de etrafýna,
Toplanýr feyz ile giyer zýrhý gelir yanýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.