Karadeniz’im ben, kýyýlarým keskindir! Suyum derin ve bir o kadar hýrçýndýr. Eser rüzgâr sýrtýmdan kopup sýyrýlýr, Karadeniz’im ben, Karadeniz isyandýr!
Bir kez sahilimden geçen þanslýdýr, Beni sarmalayan benim topraðýmdýr, En keskini en yakýný burnumda Bafra, Karadeniz’im ben, hakkýn aþýðýyýmdýr!
Dumur olur bana set çekmeye çalýþan, Kaybolup gider beni ciddiye almayan, Asla kalmaz saygý ile selam durmayan! Karadeniz’im ben, masuma kucak açan!
Durulmaz her mevsim sert olurum, Bana saygý ile yaklaþana dost olurum, Bereketlidir açýklarým ve her koyum, Karadeniz’im ben, karayým koyuyum!
Ezelden beri Karadeniz benim adým, Deðiþmez ebede hep yeksan kalýrým, Uludur çevremde daðlarým, taþlarým, Karadeniz’im ben, yeþil ve kýzýl ýrmaðým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.