P E N C E R E M D E N

Nasýl bir hülyaya kapýlmak’sa Anlaþýlmaz bin der ile muzdarip Her sabah bir kuþ konar pencereme Kuþ dilinden konuþur garip, garip,
Ne yazýk ki ben kuþ dili bilmem.

Duvarýmda asýlý bu resmin Kime ait olduðunu sakýn sormayýn Uysal bir rüzgarýn esintisiydi,
Sanki özlenen bir mutluluk sesiydi Ýþte öylece tatlý tatlý esti, geçip gitti.

Yol üstündedir evim ve de pencerem Önümden geçip giden her insan benim. Keþke bende onlarýn olsam
Hepsinin ayrýdýr düþüncesi alaný
Hepsinde hýzlý yaþam izi, yüksünmezler kalaný. .
Sormam nesin, neyin nesisin diye; Olur ki, konuþmak istemez Olur ki, derdi vardýr söylemez Yorulmasýn diye, ben de üstelemem
Dahasý benim de içimden gelmez.

Eski ekmekçimiz Necati yi anýmsarým ; Onun ekmek arabasýný bir at çeker Evet ya, eskiden böyle satýlýrdý ekmekler. Necati verirdi ekmekleri üçer, beþer Ondan baþkasý ekmeklere el sürmedi.

Lütfen çekinmeyin!. doðrusunu söyleyin Asla kýrýlmam, böylemi yazýlýr þiir?... Böyle þiirleri kim okur, hangi þair beðenir? Hissediyorum; eleþtirenler var, sag olsunlar !... Hiç de haksýz sayýlmazlar,
Çünkü gerçeði eksik yazanlarýmýz var.

KEMAL POLAT 15. 04 .2016
Sosyal Medyada Paylaşın: