Ne Güzel Þeymiþ
Yýrtmýþ kefenini Toros Daðlarý!
Beyaza yeþiller, ne güzel uymuþ…
Her yer olmuþ sanki Ýrem Baðlarý;
Gelen ilkbaharý, tüm âlem duymuþ…
Yaðmur yaðmýþ, hava esmiþ gürlemiþ!
Kýþýn defterini gün mühürlemiþ…
Cemreler düþmüþ toz, toprak harlamýþ;
Aðaçlar karlarý sýrtýndan soymuþ…
O bembeyaz örtü yeþile dönmüþ!
Ayazlar göç etmiþ, sobalar sönmüþ…
Göçmen kuþlar tekrar yuvaya dönmüþ;
Yaratan dallara, çiçekler koymuþ…
Cansýza can vermek, Tanrýnýn iþi!
Ýnsan ne ki, n’apar, mevsime kiþi?
Tüm âlem birleþse, kovar mý kýþý?
Baharsýz o demler, ömürden zaymýþ;
Sevgiyle deðiþmiþ, dünyanýn rengi!
Bilmem ki, baharýn var mýdýr dengi?
Tüm canlýlar vermiþ ona ahengi!
Vadilerin süsü, bir deli taymýþ…
Rabbim ne büyüksün, sevgin ne büyük!
Seni anmayan baþ, omuzlarda yük!
Her taraf yemyeþil, her taraf güllük;
Meðerse ilkbahar ne güzel þeymiþ…
Karaman-2016/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.