Bir çocuðun gözyaþýn da gördüm seni, Nisan on’du sen oydun. Tek varlýðýydýn onun sen, neredeyse canýydýn Mavi gökyüzünde mavi kanatlarýný çýrparak, Yedi arkadaþýnla birlikte çok uzaklara yol adýn. Bundan böyle yalnýzlýða mahkum olmuþtu çocuk. Aðladý gecelerce,günlerce. Hayallerinde, rüyalarýnda hep seni hatýrladý. Korku ve acýyla uykusundan uyandý! Sense, yediniz birden uzak diyarlara çoktan vardýnýz. Düþünmeden kimseyi hiç bir þeyi kafesini aþarak uçup gittin yuvadan! Nisan on’du sen oydun. Bir çocuðun gözyaþýn da gördüm seni. O gözyaþýn da masum bir can vardý! Küçücük,umut dolu,iyiliðe,güzelliðe doðru kanat çýrpan. Kalbi sevgiden yana olan canlar vardý.
Ö.E
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Ery Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.