Yoksun ya çok uzak bana bahar
Ýçimde esen delice rüzgar
Þimdi her mevsim yokluðunda sonbahar
Gittin ya veda etmeden
Beni býrak
Anýlara bile hoþça kal demeden
Gidiþinle
Yüreðim döndü ölü deniz mezarlýðýna
Ardýndan baka kaldým
Sonra haber uçurdum peþin sýra
Onlar da dönmediler senin gibi geriye…
Oysa ne çok severim seni
Düþlerimi boyamýþtým beyaza
Þimdi onlar da kap kara
Yüreðim gibi
Acýyý soluyorum görmediðim gözlerinde
Bilmiyorum kaç hüzün yapýþacak
Alýp veremediðim nefes aralarýna
Göz pýnarlarým kurudu
Aðlamak istesem de aðlayamýyorum…
Bir “hoþça kal”
Hoþça kal demedin ya
Ardýna bile bakmadan giderken
Bilmiyorum nasýl tarif ederim
Gömleðimin yakasýnda ki kirpas yetmezmiþ gibi
Senden kalan bir tutam hüzün de
Yapýþtý yakama
Aðlamak istiyorum
Gözyaþlarým aksýn yanaklarýmdan
Dolsun gamzelerime
Bir tas alýr belki temizlerim
Yakamda ki hüznü diyorum
Her þeye aðlayan ben
Hüzün taht kurmuþ yüreðimin ortasýna
Aðlamak istesem de aðlayamýyorum…
Alýþkýndým
Sesini duymasam da
Sokaðýmdan geçerken
Gülümseyerek el sallamana!
Selamsýz sabahsýz geçtiðin
Yazdan kalma her günde
Baþýmda kar boran fýrtýna!
Þimdi sensizlik bir yanda
Hüzün diðer yanda
Ýçime çekip boþluða üflediðim
Sigaramýn dumaný gibi
Uçup gidiyor zaman.
Bak yine çöktü içime efkar
Yüreðimde senden kalan bir tutam hüzün
Aðlamak istesem de aðlayamýyorum…
Hayatý ilmek ilmek dokumuþtum
Ýlmeði kaçtý sen giderken
Meðer hayat beni kandýrmýþ,
Hüzün býrakmýyor ki hiç yakamý
Çok yoruldum!
Bir parmak bal sürmüþtü dudaklarýma
Þimdi düþ ile dua arasý geçen vakitteyim
Yokluðunda hazan mevsimindeyim
Son düzlüðe çýktým, son nefesim
Senin de aðzýn tat görmesin ey hayat!
Gözlerim hüzün bulutlarýyla dolu
Beynimde þimþekler çakýyor
Gözyaþlarým asi bir nehir olup
Akmýyor yanaklarýmdan
Ýçime çektiðim her þey hazan mevsimi
Artýk coþmuyor sevda dediðimde yüreðim
Heybemde ki anýlarý düþündükçe
Aðlamak istesem de aðlayamýyorum…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
06.04.2016
Resim : Nuri CAN