Zaman yine ayný zaman ay kaybolmuþ
Zifiri karanlýk
Saatler durmuþ ayný yerde
Gece yarýsýný hep sen geçiyor
Radyoda derinden bir müzik
“Bekledim de gelmedin” diyor
O an aklýma gelirsin
Öyle ya!
Bekledim de gelmedin…
Daha ne kadar bekleteceksin?
Ýçim burkuldu bir anda
Odama hüzün doldu
“Gitmek zorundayým” hoþça kal demen yok mu
Donakaldým o an, bitirdin beni
Çok mu þey istedim senden
Sadece sevgi deðil miydi istediðim
Bilmiyorum, tarif de edemiyorum
Bu bana Allah’ýn cezasý mý acaba?
Çýkmazlardayým!
Boynum bükülecek
Gönlüm sýkýlacak
Yollarýna bakýp dalacaðým uzaklara
Sorma gitsin…
Elimde deðil ki,
Çare de yok aþkta,
Ayrýlýk varmýþ bu sevda da
Hani iyi günde kötü günde demiþtik
Acýlara beraber göðüs gerecektik
Ama konu mutluluk olunca paylaþamadýk
Ýpe un serdik…
Anla/ma/dým…
Yaþadýðýmýz þehre sonbahar çoktan gelmiþ
Sararýp dökülen yapraklar gibiyim…
Sürünüyorum!
Savurdun oradan oraya.
Konuþamýyorum
Aslýnda çok konuþtum, ama anlatamadým
Boþ ver!
Anlamasan da olur.
Nasýl olsa anlar beni aðaçlar.
Dalýndan kopmuþ yapraklar.
Ýçimde ne varsa saklý kalan
Süzüldü gözlerimden damla damla
Ben bir þey anlamadan…
Sadece sen vardýn içimde
Birde köþede kurumuþ “o” gül
Alt üst etmezsen zamaný durduracak kum saati
Ve
Öldükçe çoðalan bir ben
Ýþte!
Bizden geriye kalan
Mustafa KARAAHMETOÐLU
(30.09.2013) 05.04.2016