sen bilmezsin, güneþ topraðýmýza düþmeden uyandýk sevdiðim! kuþlar kanat çýrpmadan daha doðmadan körpe gün sýçradýk uykumuzdan.
ve karanlýktan sýkýldýðýmýz için parçaladýk gecenin karnýný.
gönüllü yola düþtük hem yol açtýk hem yürüdük, önümüzde ne bir iz vardý ne de ýslýk çalacak erketemiz; çelmeledik yarýnlarýmýzý çengi çaðýrdýk ecelle gerdeðimize, akreple þarap içtik yelkovanla eðlendik, sevdamýzýn rengine boyadýk kadraný bütün düþleri kurduk sonuna dek sarhoþ ettik zamaný.
umutlarýmýzý bulut yaptýk ki yaðmurumuz olsun gönlümüze göre, hava tunçlaþtý korkunçlaþtý hesaba katmadýk fýrtýnayý, aðrýlý bir diþ gibi hayatýn aðzýndan kökten söküldük. pusucular çevirdi etrafýmýzý zulamýzdaki sevdamýzý çektik ya tetik düþmedi ya menzile girmediler; ya da sevgi iþlemedi yüreklerine. talan yapýsý silahlarla öldük taþ mezarlara gömülürken bile solmadýk, aðlamadýk vurguncular gibi vallahi güldük billâhi güldük.
ö.n
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.