Gamzelerini göðe asan sevgili. Bilirsin… Gerçeðe deðen her þeyde varým. Karanlýkta yaþatýrým ben, Tüm bildiklerimi. Ýçimde söndürülen aþk ýþýklarý bile. Yaralý yaðmurlar gibi; Gül yapraðýna düþer , Ak bir damla olarak… Çatý katlarýmda; Gizlenmiþ arzularým kýrýlýr. Sen gene de bakma bana…! Düþünü düþüren sen ol kalbime… Erguvanlarýný terk eden, Sonbahar sarýsý yüzüme boþalt, Bütün okyanuslarýný , Demem o ki; Sevgili…. Biz; iç içeyken yumruklayalým, Bu aþkýn duvarlarýný…! Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.