Saba/yı uyandırmak...

Saba/yý uyandýrmak...

Çalýp kapýsýný saba/yý da uyandýrmanýn seherindeyiz
vakit geçiyor
Mayýsla buluþacak birazdan Nisan
onu korumalý yaðmurdan
ak bir þemsiye verirsek eline
baþýný güneþten de

bahçeye indiðimde gördüm güllerin üstündeki þebnemleri
akþamki yaðmurdan kalan

beyaz gül utanýr olmuþ bakireliðinden
kýrmýzý gül yine öyle alev alev yanmakta
orda burda sarý mavi mineler
toprak ta uyanmýþ
bir önceki gecenin þiddetinden

öyle böyle deðildi
demek böyle oluyormuþ
birbirine hasret kalan mevsimlerin seviþmeleri

herkes biliyor da
dili varmýyor kimsenin
bu gizli aþkýn gizemini korumakmýþ gibi görevleri

ateþle oynuyordu bir önceki gece
bütün göðü tutuþturmuþtu dolunay

el ele tutuþmuþ samanyolu ve yýldýzlar
belli belirsiz
karþýda ýþýktan öbek öbek kervansaraylar
henüz ýþýklarý kararmamýþ mahyalarýn
bir ilahi lutuf doðuyor sabahla
müezzinin uykulu sesinde
ulvi bir þiirin terennümüne
kanatsýz kuþlar konmuþ

aðaçlar bir eðilip bir kalkýyor sabah secdelerinde
gün geçmiyor ki seni anmayayým
herþey eskisi gibi
ellerin ellerimi býrakýp gideli

mevsimler daha hýzlý deðiþiyor sanki
ben yaþlanýyorum
sen son günkü gibi hep genç kalacaksýn hayalimde

gidip saba/yý uyandýrmanýn vakti

8/Nisan/2010/perþembe

Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın: