ŞEYHİM'İN / OLDUM

ÞEYHÝM’ÝN...

Yýl 1954 bir Mart ayýnda,
Eli Aras’ýn bu bir tayýnda,
21 Nevruzun kutlu çayýnda,
Ailesinin yüzü güldü ÞEYHÝM’in.


Gözünü açmýþtý el obalý Alut’ta,
Obada tuttan oldu,daðda kuruttan,
Tutturamadý bina,obadan yurttan,
Eller atlý , bineði yok ÞEYHÝM’in.

Büyüdü duruldu vardý gitti okula,
Okudu yazdý hep güvendi akýla,
Mihnet etmez kainatta her kula,
Ay-Güneþe tamahý yok ÞEYHÝM’in..

Aldý kitap defter, gider Iðdýr’a
Dertler kuyruk olmuþlar ardý sýra,
Moral,maddiyatlar indi sýfýra,
Ne yaparsa yüzü gülmez ÞEYHÝM’in.

Büyüdü boylandý oldu kayýt liseye,
Sahip oldu, toplumda bir hisseye,
Arar Cami , yol çýkar kiliseye,
Yol iz bilmez, hal periþan ÞEYHÝM’in.

Yazan yazmýþ yolu çýktý Meryem’e,
Sarpa sardý baþlar oldu hengame,
Eller demiþ olsa bile, sen deme,
Serde sevda cebi delik ÞEYHÝM’in.

Gayret kudret yolu çýktý düzlüðe,
Ýnsan gibi bakmadý yüzsüzlüðe,
Hayattýr bu taviz yok güçsüzlüðe,
Cevr-ü cefa destanýdýr ÞEYHÝM’in.

Okumaktý tek umudu hayali,
Zor zanaat iþin gidiþat hali,
Yol yürüdü oda derviþ misali,
Dar zamanda Hýzýr yeter ÞEYHÝM’in.

Bitti derken bitmez oldu okumak,
Yollar bitti sonunda çýkmaz sokak,
Garibim dert, çareler oldu tokmak,
Sabýr sebat dayandýrýr ÞEYHÝM’in.

Nihayette gel git zaman evlilik,
Elde son olanlar, onda oldu ilk,
Aleme kötü olmaz,onaysa iyilik,
Tahtý bahtý hiç olmadý ÞEYHÝM’in.

Bin dert ile eyledi toyla tozak,
Yazý gömlek olmaz, kýþta da kazak,
Bulsa kalem defter oturup yazak,
Dertleri çok sayfasý az ÞEYHÝM’in.

Ah vah ile yolu düþtü gurbete,
Ne ekmeðe doydu nede ki ete,
Hasret kaldý yýllar boyu sohbete,
Türküsü söz,avazý saz ÞEYHÝM’in.

Bazý zaman hasret kaldý yurduna,
Has gönlünde rüzgar,bora, fýrtýna,
Kavuþursa Oðuz Çaðrý oðluna,
Derdi biter,ümit artar ÞEYHÝM’in.

Sýra sýra umutlarýna bal katar,
Kötü gider, iyilikler yol tutar,
Mertlere de bazý bazý mal star,
Yüzü dönmüþ hayýrlara,ÞEYHÝM’in.

Ardýn sýra gelmiþ Fatih Muhammet,
Baþlamýþtýr artýk devri sahavet,
Vermiþ Rabbim bu kuluna rehavet,
Keyif sürmüþ, devranýdýr ÞEYHÝM’in.

Günü gelmiþ terki diyar eylemiþ,
Gönül açýp her bir kese söylemiþ,
Yüreðinden açmýþ kucak aðlamýþ,
Tebdil mekan ferahlýktýr ÞEYHÝM’in.

Þeyhim;Derki el açmýþým Rabbime,
Hak sevgisi doldurmuþum kalbime,
Adem oðlu bakmaz benim derdime,
Kula kulluk olmaz Rahman Rahime.


Nurettin GÜLBEY
Saat : 01.08
10.04.2016
Yalova



OLDUM…

Seherde bir baða girdim,
Baðbanýný görmez oldum,
Elim attým bir gül alam,
Yar yanaðýn bilmez oldum.

Ýpek atlas tel saçýnýn,
Eteðinden yýrtmacýnýn,
Baba- Analý kýz bacýnýn,
Gamzelerin görmez oldum.

Bastý uyku gördüm rüya,
Ellerinden tuttum güya,
Avlusundan akan suya,
Bir tas alýp içmez oldum.

Yürü Ceylan salýnarak,
Her bir sözden alýnarak,
Baþý açýk yalýn ayak,
Yürüyüþün duymaz oldum.

Önündedir hep kafasý,
Elindedir sefer tasý,
Giymiþ ipekten atlasý,
Fistanýna bakmaz oldum.

Keklik gibi seker canan,
Hem kandýran hemi kanan,
Sevdasýndan yürek yanan,
Ateþinden almaz oldum.

Kaþý kara gözü kara,
Selam söyle nazlý yara,
Bizim semte ara sýra,
Haberini sormaz oldum.

Penceresi bize bakar,
Her bakýþý bircan yakar,
Yarý bele kadar sarkar,
Zülüflerin yolmaz oldum.

Yürüdükçe bakar bana,
Her gülüþü deðer cana,
Ay kýz seni yaradana,
Kurbanýný kesmez oldum.

Pervane ol dön baþýma,
Gelmiþim altmýþ yaþýma,
Ölür isem baþ taþýma,
Ýsimlerin yazmaz oldum.

Karada denizde yürün,
Olaydým elinin kirin,
Bazý bazý ben fakirin,
Elin yüzün yumaz oldum.

Bineydim senle paytona,
Yazam meramým kartona,
Sanki suda yüzen suna,
Ötüþünü saymaz oldum.

Þeyhim;Derki sanki Huri,
Ben ölüyüm sanma diri,
Artýk bilmem bundan geri,
Köþk sarayýn yýkmaz oldum.


Nurettin GÜLBEY
Saat : 03.32
10.04.2016
Yalova





Sosyal Medyada Paylaşın: