İLLE

Benim hep acýlý sevmelerim,
ve sonu hüsrana açýlan kapýlara gebe
Ardýndan geçen onca boþ zaman.
Sensizliði sevmiyorum, affet!
Yaralý bir gecenin koynunda uyuyorum,
Hep delip geçiyor, baðrýmý akrep,
Öyle hain pusuda bekliyor, dökeceði gözyaþýmý
boðazým düðüm oluyor, hýçkýramýyorum.
Sevdana kenetleniyor yüreðim.
Oysa ne seviyorum, tebessümüne adýyorum ruhu!
Fransýz kalmaya çalýþtýðým gerçekler,
Elinin tersiyle savuruyor sevinçlerimi.
Bir tokat ki; kýzarýklýðý geçse de saplanýyor urgan olup
Yýllarca sürecek bir yok oluþ çaðý kapanacak belki.
Her þeye sünger oluþunu mu sevmeliyim?
Yoksa kendimi sürgün ediþime mi üzülmeliyim.
Bilmiyorum.
Bahtýmýza aðlýyorum, gerisi hayat yolu.
Düþleri gerçeðe endeksli yaþamak dokunuyor.
Klavyem aðrýlý harfler vuruþu.
Ruhum vitamin eksiði,
Sayýlmýþ olan ve sayýlacak nice kelimelere raðmen.
Ýlle de sen þad olduðum.
Ýlle de sen.



Sosyal Medyada Paylaşın: