Uzun bir süre anlaþýlmak ümidiyle anlattým, anlattým. Sonra anlaþýlmadýðýmý-anlaþýlamadýðýmý anlayýnca yaman suskunluklara sýðýndým tüm gemileri yakarak. Dost edindim insanlarýn yerine kaðýt ve kalemi, üstelik yargýlamadan dinledi onlar da beni. Kalemim ne büyük sessiz öfkeler biriktirmiþ içinde. Sürünce yüzünü kâðýdýn eteðine, sultaný oldu sözcükler kalemin ettiðine.
Susmaya hakkýn yok, diyordu kâðýt, elimdeki kaleme; ben arada kaldým böyle ikisinin. Öyle karýþmýþtý ki aklý kalemin, hiç farkýnda deðildi ettiði kelamýn.
Sana olan aþkýmý hatýrladýðýnda aynada ne güzel görünmüþtün kendine. Ben, aynana yüreðindeki ölmüþ sözcükleri ateþlemeye geldim. Kalbim bir körüktü, küllenmesin diye duygularýna.
Körüðüm kar etmedi, aynan olamadým; sevdasý sönmüþ gönlünü canlandýramadým. Þimdi sensizlik ikliminde üþümekteyim kendini ýsýtmayan kör bir ateþle.
Dumansýz için için yanmaktayým senin için. Oysa bakýþlarýnla ýsýnýrdým evvel zaman içinde. Þimdi fukarayým yokluðunun peþinde.
Bahara gebe nice kýþlar, kuþlarýn kanatlarýnda göçtüler sýcak iklimlere. Bizse arkasý yarýn olmayan düþleriz þimdi seninle. Özlemler büyüterek kalbimizin büyük boþluklarýnda yurt olacak baþka aþklar arýyoruz. Her arayýþýn baþkalaþma olduðunun idrakinde olmayarak. Oysaki aþýða yurt bulunmaz bunu da bilmiyoruz.
Þimdi en yakýcý sitemlerle gözlerinden alev alev yaþlar akýtýyorsundur derin susuþlarýma.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Susmak bana yakýþmadý, peki susturmak sana yakýþtý mý yar?
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Bende benden bir þey kalmadý, benden gittiðinden beri sen.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Sonuç gitmek olunca herkes gidiþine bir neden bulur.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Yanmaya niyeti yoksa odunun, ateþe elbet bir bahane bulur.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bahanelerin bittiðinde yine gel yeni yalanlarýnla; Ben inanýrým eskisi gibi hala sana.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Telaþlý severim yarýn ölecekmiþ gibi, Hiç ölmeyecekmiþ gibi de sessizce beklerim seni.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Gözlerimiz ayný dili konuþamayan iki yabancý gibi birbirine. &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Aþksýzlýðýna bir suçlu lazýmsa, o benim.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Saðýrým sanýyorsun tüm aþk sözcüklerine, ya sen aþkta dilsizsen.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Sen yarým, ben yarým; tamamlanýr mýyýz ki biz yarýn?
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Aþk, gönüllü bir köleliktir sevdiðine.
04.04.2016-02.30-Büyükçekmece-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir Güngör Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.