HÜZÜN BENİM BEŞİNCİ MEVSİMİM...
En ýssýz þarkýyý mesken edindim
Ve meþk ettim demli hazaný.
Yâd ettim dünün güncesini,
Derken susa raðbet ettim ölüm öncesi.
Bir avazda doðmuþtum oysa ve
Rencide edilen gök kubbede
Sükûtu aþk bellediðim.
Bir gönlün sefahat bekçisiydim zaman zaman,
Hatta sýrnaþýk üç beþ i mgeyi maðdur kýlmýþtým
Düþmezden önce yolum þiire.
Ýndinde bir reçine,
Gölgede asil bir yalnýzlýk
Ve meylettiðim her tümcede
En noksan yanýmdý sesi özgürlüðün.
Bulutlardý evim çok çok öncesinde,
Annemin rahmine düþmezden evvel.
Gönlü kýble bildim,
Sona ramak kaldý
Ve rast geldim ansýzýn bilmediðim bir nükteye.
Yoldan çýkmýþtý madem insanlýk,
Ben de mi uymalýydým bu kayýp nesle?
Asla, dedim
Ve demez olsaydým keþke, dememe ne hacet,
Vuku bulan bir badireyi ant bildim,
Ýçinde döndüðüm þu kýsýr döngüde.
Gölgelendiðim hangi yürekse,
Baþ koyduðum
Ve rast geldim sencileyin bir meþke,
Mabet bildiðim kucaðýnda sevginin.
Isýrgan otlarý sarmýþtý dört bir yanýmý
Ve yâd ettim vefalý yarin yüreðindeki
O metruk izleði.
Bir yanýmda sen,
Bir yanýmda sensizliðin özlemi.
Sondan kaç önceyim, diye sorma asla
Hele ki adýmý bile unuttuðum böylesi bir hazanda,
Yol verdiðim aþka selam söyle
Ve unutmadan sevgili:
Adýný da kýraðý çaldý yüreði de,
Hem bilmez misin,
Hüzün benim beþinci mevsimim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.