HİÇLİK MERTEBESİ...

Hiçlik mertebesine ermek hem de asýlsýz
Bir zerre kadar kýymetsiz iken medeniyet.
Ve indinde taþ tutan bir yürekten akýbet dileyen
Bir reçetede saklý tuttuðum en beþeri zafiyet;
O kekremsi nefret, yaþamý tehdit eden
Nasýl da göreceli bir tahakküm,
Adýný kondurduðum þu denklem.

Bir riya belki de bir çöküþ,
Bir kýdem belli ki þu derin serzeniþ.
Yine de yâd ettiðim adýnýn ilk hecesi
Ve tekil bir maðduriyet iken evrenin en izbesi.

Bir solukta tükettiðim türevi
Þu yýlgýn gönlün;
Hani olur da baþýn göðe eren günbegün,
Yine de en sefil tümce, maðdur kýlýndýðým
Biraz da kekremsi bir hüznü baþ tacý ettiðim.

Ne derdindeyim ne de telaþýnda
Beþeri bir yükün aðýrlýðý þu paye verdiðin düþlerin,
Ne varým ne de yok;
Belli ki olmazýn oluru bir i mgenin peþinde
Ve sersefil tokuþturduðum derin haznemde.

En akýlsýz ve en soluk;
En dingin yine de münafýk bir gölge iken
Ýsyan bildiðin.
Dualar içimden taþan,
Aþk ise derin bir hicran.
Olur mu hiç vazgeçmek
Devran ererken, bir baþýma
Gönülsüz kalp atýþlarým en sitemkâr çaðrý olsa da.

Dünden uzandým madem
Ve mademki yarýnlardan medet umdum,
Ne zehir taþýrým ne de kin beslerim.
Altý üstü bir fani, dertop etmiþ
Þu biriken hüznü.
Yaftalandýðým kadar aldýrmadýðým,
Son bilip de saldýrmadýðým.

En silik tümceyim evrende:
Kâh gülmelerden kâh elemden ibaret.
En yitik i mgeyim, biriken hezeyandan doðan,
En soluk gül’üm belki de,
Pembenin niyazýnda çýtkýrýldým bir serçe,
Tünediði dalý rahmet bilen.

Demli coþkular, nazenin rüyalar;
Sözsüz þarkýlar, yalansýz aþklar
Hele ki gölgelendiðim bir ebemkuþaðýndan sýzan
O heyecan kadar da eremediðim hidayetin
Tek tanýðý iken evren.
Soluðum hem de nasýl,
Yorgunum ezelden.
Sondan baþa sayarken birer ikiþer,
Kim bilir hangi imin derdindeyim?

Sosyal Medyada Paylaşın: