Ülkemde kar kış boran senin bahçende kış gülleri yukapel
Ülkemde kar kış boran senin bahçende kış gülleri
Senin ülkene kar yaðsa benim çýð düþerdi yüreðime süpürüp atardýn hayali ellerinle bir bakýþýn eritirdi yanýmda olsaydýn buz tutan kirpiklerimi
her karanlýk gecenin sabahýnda bir þafak varsa buzlarýmýzý eritecek bir güneþ de illa bilirdim ki doðardý eyy sevgili dilin neyi etse de beyan kor ateþlerde yanan yaralý kalbin de bana ayan bakýþlarýnýn uzayan yollarýnda sesinin en tizinde aþk’a çaðrý aþk’a isyan bir sessiz haykýrýþ var ki denizleri coþup dalgalandýran yalçýn kayalarý yerle bir eden ne güçlüdür senin nefesin dualarýn hissederim iyileþirim inci gözyaþalarýnýn döküldüðü yanaklarýnda açar ki bembeyaz kýþ gülleri ýtrýnla büyülenirim sen aðladýkça ben boðulurum hýçkýrýklara yüzündeki her çizginin her mimiðin gamzendeki her okla hergün yeniden yaralanýr vurgununla vurulurum sen serapsýn aþikar sen çölde vaha bense bir çöl bedevisiyim
ey sevgili gelsene muson yaðmurlarý ol gönlüme neþenle neþe kat ömrüme ki bitsin bu kýþ kýyamet ülkemde kar kýþ boran senin bahçende kýþ güllerin uzanýp tutuver belki þifadýr o mubarek ellerin
Yüksel Nimet Apel
22/Mart/2016/Salý/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.