Yetmiþ sekiz basamak çýkýþ, nefes nefese, Meðer varmak içinmiþ, bu karanlýk kafese. Ne tanýdýðým âlem, ne alýþtýðým güneþ, Hasret, eski dostlara ve âþinâ bir sese.
Merdivenin üstünde, bir ara gözüm dalmýþ, Baktým, tüm güzellikler, hep aþaðýda kalmýþ. Bu son basamaklarda beni bir hüzün almýþ, Zaten kafesin içi, bin bir türlü vesvese...
Zaman, beynimde çivi, her gün sanki bin asýr, Her ân’ým, âkýbeti çözülemeyen bir sýr..., Bilmem suç kaderde mi, yoksa bende mi kusur, Kýrdýðým gönül var mý, soruyorum herkese?
Kaç gece, yýldýzlarla dertleþip sabah ettim, Sevgi doluydu gönlüm, bilmem ne günah ettim? Ýsyan haddim deðil de, kadere bir ah ettim, Sebebi ne, sýrrý ne, biri bana söylese...
Aslýnda, anlýyorum, bu günlerin önemi, Yaþanmasý gereken bir imtihan dönemi. Kefâreti ödenip, yetmiþ sekiz senemi Rabbim bu imtihanda, beni mezun eylese...
Her derdin üstesinden, ihlâsla gelmek gerek, Çileye sabrederek günahý silmek gerek. Hiç þikâyet etmemek, þunu da bilmek gerek: Merdiven de, kafes de, ilâhi bir hendese....
Ünal Beþkese :::::::::::::::::::::::::::::::::::::. ihlâs............:arýnmak, özüne dönmek hendese.....:geometri
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.