Ve kumsal bomboştu…

Gene eleleydik GÜL’üm,sabah yürüyüþümüzde..
Kýyý sessiz..Birkaç martý ve bulutlar üstümüzde..

Sabahýn nemiyle kumsal bihayli katý ve yaþtý..
Adýmlarýminefeslerim adeta hayli zorlaþtý!.

Öylece durup bakýndým..Karþýki tepeler loþtu..
Az ötede beþ-on martý dalgacýklarla oynaþtý..

Bin çeþit karýþýk duygu yüreðime doldu-taþtý..
Gülyüzünün hayaliyle kumsal boyunca dolaþtý..

Artýk benimleydin ya SEN..Duygularým birden coþtu..
Þahane tebessümünle gönlüm adeta sarhoþtu…

Durup karþýyý seyrettik,ufkun armonisi hoþtu..
Bedenim birden ürperdi…Baþýmda bir el dolaþtý..

Ensona vardýðýmnýzda ruhumuz sarmaþdolaþtý..
Bizden baþka kimse yoktu,kumsal ýssýz ve bomboþtu..

Dönüþte SEN yoktun GÜL’üm!.Yüreðim boþ,gönlüm boþtu!.
Kahýrlý duygulardaydým…Gözyaþým sel olup-taþtý !..

Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-08-02-2016

Sosyal Medyada Paylaşın: