Ben... Sen... O... Ne fark eder? Ölüm mukadder; Lâkin, Ölmenin de Öldürmenin de Bir adaleti var!
Böyle, Girer gibi Karanfil bahçesine... Böyle, Biçer gibi Elinde orak; Hoyrat, Sebepsiz, Alçakçasýna Öldürmelerin, Ne aklý Vicdaný Ne haklý feraseti var.
Bir gün Ankara, Bir gün Moskova, Bir gün Pekin... Bu alçak ihanetin, Bize kurduðu tuzak, Sadece ölüm, Sadece yýkým deðil; Lakin insanlýðýn Ölümü vicdanlarda, Taþýnacak yüküm deðil!
Bu kanlý bumerang, Ne adres soruyor, Ne halk... Ey insanlýk, Topyekûn, Artýk ayaða kalk! Yeter, Dank etsin kafana; Çünkü, Bu gidiþimiz tekin deðil!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.