Emmimin Abdýraman agam þahit oldu bu duruma “-ülen it! len o(ð)lum ne þanslýsýn len sen bunnarýn hepisini götürüsündür ooouuf ooouuff” ben “-yok yau” dedim “hiþ olurmu öyle þey” üsderledi “-benden laf çýkmaz o(ð)lum, aþgolsun valla” “-hepisi de benim dünya ahiret bacým ossun þartlar þart olsun hiþ birine elimi bile sürmedim” deyinçe barabar ? “-hey dinini yandýmýn gaderi senin elindeki fýrsantýn yüz de biri benim elime geþceðdi de gösderceðdim sana dünna kaþ böcek..” diye ne hayýflandý “-len olum bu ðýzlarýn hepiciði sana havas len” “-biliyon” dedim “-ee”
böyük adam edalarýnda bilgiþ bilgiþ “-boþ ver” dedim, “?” “-iki ðün sonura unudurlar” “-anam avradým osun o(ð)lum sen çok piþman olusun “toh! dersin emme, iþ iþden geçer” eðerinem “heyvah ben ne bok yedim” deyelek dizlerini döðmezsen ben de hiþ biþiy bilmeyon aha da sana cýzýk ” …… “-emme faydasý yok sen böyle gedersin.. ! sen adam olmazsýn… gapba felek bize asýymýþ okarý üsdelik elimiz de arkadan baðlý “etiþecez de yeycez” deye galgýyýp, debeleyip duruyoz, hunun da gelip aðzýna sürtüyollar bu da “-ý-ýh ben yemecen” deyoru da baþga biþi demeyo gel de gahrolma dinine yandýmýn gaderi!.. ooof offf” iþin aslý kimsenin de ahýný almadým emme! nedir bu benim baþýma ðelenner “olmayan iþin bi hayrý vardýr” ……….. züðürt tesellisi mi acaba emme yalan yoook! içimden gelmeyo vallahi .. Þeytana uymaya ga(l)ksam garþýma dikiliyo Özlemin hayali, utanýyon kendimden dilim ýkrar etmeyo elim dutmayo aya(ðý)m getmeyo gatliken þeytan bana galebe çalamayo ahh ah Özlem.. !!
benim iþim ders çalýþmak baþarýlý olmak emek verip karþýlýðýný almak emelim kendi ayaklarýmýn üzerinde dimdik durmak anama, gýz gardaþlarýma ðol-ganat germek
yalýnýz hemen her aþamada ev sahibim bizim köyün esgi Gundallý Öretmeni Bayram Hoca beni evine yemeðe götürür Allah ne verdiyse sofrada “-senin yemen ilazým” ……… “aç ayý oynamaz aç insan, amelelik edebili, daþ daþýyabili amma aç insanýn gafasý çalýþmaz sana zeyin açýklýðý ilazým” derdi “acaba atmýþaltýyý o yüzden mi sökemedim” deye geliyo aklýma” ………
“-bak evladým, yengen seni Aptullahdan, Cennetden, Güllüden ayýrýyo mu nasý olsa burada yemek biþip-duru hazýrlaycan deye u(ð)reþca(ðý)na bi fazla ders çalýþsana biz seninle öðünüyoruz göreyim seni”
“-Gýdýlý ’nýn evindehi goca çocuk” deyollar ya bu ona yetiyo(r) haralda göðsü gubarýyo insanýn ben de yýllar sonura yaþadým bunu o zamana ðadak farketmemiþiyin
Býzi Amat da ondan görelek gari “-gayýnçý Em(i)ne Abl(a)n çarýyo” valla bi beslenividim o sene zýndýk gibi çakýr gibi herkeþ el üsdünde dutuyo
anam “-bizim o(ð)lan sanýsýn Köy Hocasý “el elinden” yemeye alýþdý aðzý eðilmeyo hergün evdeki bulgur aþýna esgiden yerdi “guru-yavan acý sovan” ne bulu(r)sa o(ð)laný okudalým derkene etiþemez olduk yeyip-iþce(ði)ne moderen fantezi biþi(y) oldu çýkdý valla “pelit gabýðýndan çýkmýþ daa gabýðýný beðenmemiþ hani” aný mitli onun gibi
Allah dutduklarýný altýn etsin “ekmeð elden su gölden” hesabý o sene köy danasý ðibi besideydim Gýdýlý’ya, Býzi’ye maçýp olmamað uçu ben de en yünsek notu alacan deye bi gayretdeyin ki sorma
Allah var ya birez de Hocalar “-gocaman o(ð)lan prestiç meselemesi yapmasýn” deye haralda üdelik bi de mümessil olunça.. bana her zaman baþgalarýndan fazla veriyollar gibime geliyo aslýnda
hatta bi ðün bu durumu sorunca ben Musdafa Hoca “-çan eðrisi uygulayon mejburen” bu çan eðrisi de ne ki len demek ki; herkeþe deðilise bile sevdiklerine boylu olannara gafadan iki-üç fuan ekleyollar haralda deyelek geçirdim içimden..
efe! sene sonu biz ilk garneleri aldýk, benim garne takdirlik ne olduðunu bildiðim mi var öne çýkarýp alkýþladýlar tatil gelse deye bekledik durduk aslýnda emme arkadaþlardan ayrýlmak var ya içime oturdu valla gýzlarýn türküleri, arkadaþlarýn fýkralarý gözlerim dolu..
araba beklemek yerine yes etdim Göðcelli yokuþuna bobamdan adalan yeðenim Kemal’i sevmek olada bi simit alaydýk yemez ona götürürdüm köyde iþ-güç “Beldecikden su gelceðmiþ” angarya arkasýndan yolma sap, harman-savurma
harmanda düðende dönerin beyhuda malihülle baþa bela aklýmca; “-hocalar bi tayýn file olularýsa hele Resul’ün bobasý arkadaþ beni cýðaraya alýþdýrtsa da bi de öðretmen o(ð)lu olacak, emme hayta bobasý bi(r) tayýn olursa yandý çocuk hüngür hüngür a(ð)ladý beni köye yollarkana taa yol ayýrdýmýna gadak uðurladý.. üþ gün geþdi va! senin Resul yayan yapýldak bizim köye gelmemiþ mi öyle severdi ki beni.. “bu sene babamýn tayimi çýkar” dedi bizinen barabar tarla tapan bi elinde cýðara ötekinde sapan þeytana papbasýný ters keydiri valla çoluk çocuk herkesin arkadaþý oluverdi bütün köylüye kendini sevdirdi
onnar gederse? diðer hocalar da giderse “-okulun da Gundallýnýn da dadý madý galmaz” dersler eyi olsa da ö(ð)retmenneri içim almaz
iþde o zaman yandým ki “sorma” deyon gafamca tayin ola, ola bi Adanalý Musdafa Hoca o da Doðu’ya taa Erzurum’a
okullar açýldý açýlacak; bi hafta gala gýþlýk odunumu file de etdiydim çelme odunuyna iþin olacaðý gari ya senin Adanalý Mustafa Hoca bi ðün yes etmiþ Göðcelli den dýrmanmýþ, çýkmýþ gelmiþ köye “-ben Memedi okudacan” deye
tabi insan gurullanýyo hiç aklýmda yoðukan valla köyde höyle bi hava esividi herkeþ bunu gonuþuyo beni ðören durduruyo soruyo “-aman asdaným” deye nasihat veriyo benim aklým onnar gadak ermeyo sanki köy elbiselerimi file keyebildim mi ga(y)ri
adam nasý(l) yalvarýyo Anama “-size hiþ masraf etdirmen onbeþ tatilde getirin okuyabildiði gücümün yetdiði yere ðadar okudurun eveallah bi(r) memur ederin elini sovuk suya deðdirmen
o benim gardaþým evladýmýz olu(r) evleni(r)sem hemi bana yoldaþ olur hemi de daha eyi yerde okumuþ olur”
anam hiþ oralý deði(l) etirafdan, gonu gonþu köyün ileri gelenneri ýras gelen yüksürüyollar bi yandan nayeti dayanamadý izbarlara anam “i(n)þallah eyi olur” dedi de þennig oldu koca köyde sanýsýn hocaya “gýz vermiþ gibi”
hoca “-Allah piþman etmesin” ertesi ðün köylü toplaþdý herkeþ “-Allah zeyin açýklýðý versin” Gozir Imýz “-epap hadi, hocayýn yüzünü gara çýkarma bu bi niyemet gara yeðenim” dedi
Hasan Ali’nin Üseyin “-ulen Gara Memet göreyin seni”
Goca Durmuþ “-bu nimet bir dövlet” dedi, ne demeðise
Gart Musdafa “-gazancýný yol parasý edersin” dedi.
Sarý Mamýt “-hiþ bi yerin i(n)saný bize benzemez arkadaþýný eyi seç, kendine dýkgat et eyi çalýþ..”
Topal Melit; “-bi ðün böyük bi mamir mevki makam sabý olacan iþallah” dedi..
Gara Dayým “-parana eyi sa(hi)bol ha”
ben önþe Kemali öptüm.. sonra herkeþin elini öptüm her kes hocamýnan sarýlýþdý, tokalaþtý..
Hocam “arkana bakma” dönüp bakmadým ama sanki gözümünen görmüþüyün gibi “anam aðlar yadýmda”
bir de “goyup getdiðin yeri unutma” unutmacan asla…
aldýðý yolluðu bana harcadý i(l)k defa dakým elbiseyi o sene ðeydim i(l)k defa okullar açýlmadan gar yaðdýðýný geceleri bile gakýp zoba yakýldýðýný gardaþdan ileri arkadaþlýðý orda ðördüm
zaten evde çay devamlý gaynar duru(r)du Cennet Çeþme suyu Mustafa Hoca yata(ðý)n içinde kitap okurdu çok geçmez ö(ð)retmen arkadaþlarý güya þöyle bir uðramýþ olurlardý derken bir muhabbet tuttururlardý sabahlara ðadar kendi aralarýnda geyik muhabbeti yaparlardý
arada bi “-memet” deye ça(ðý)rýrlardý Allah var ya ben de “-hinci çay, su” filen isde(ye)cekler ya da “zobayý çokar” deycekler deye uyuyomuþ gibi “-hýýý” derdim çakdýrmadan onnarý dinlerdim uyuduðuma ganaat getirirlerdi
derken belden aþþa biþiyler anladýrlardý gülmekten yerlere yatarlardý gözleri yaþarýrdý bir keresinde Mustafa Hoca gülerken gecenin geç yarýsýnda uykusundan uyanmýþtý o gece çok þey anlatdýlarýdý ama
benim aklýmda galan en komik hikaye Hayrici(ði)min baþýna ðelen, ....
DÝPNOT cýzýk / çizik : çizilmiþ, bir þeyle satýha açýlmýþ çizgi, burada parmakla yapýlmýþ kabul edilen havadaki bir çizgi yapýlmaktadýr, hatta iþaret parmaðý aðýzda ýslatýlarak da yapýldýðý olur gýdý/gidi: köpek, evi ücrada olduðu için evinin giriþine köpek baðladýðý için bu lakap verilmiþ olmalý býzi (býzzy –ing-)karýnca gibi çalýþkan demekmiþ (kendi öyle söylerdi) çakýr : kuþçu av köpeði, sahibi ile arasýnda çok yoðun bir ilgi vardýr. yavan: yaðsýz, tatsýz-tuzsuz, o bildik tadý yok
Resimde "Uðurola"ya gelenler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.