Neresinden bakarsan, bak. Kara bulutlar görürsün, memleketimin üzerinde. Görünmez olmuþ güneþ, bulutlardan. Ve! Yansýmaz olmuþ ülkeme, tepeler üzerinden ýþýnlarý Güneþin doðduðu yer olan, Anadolu’ a benim güzel ülkeme. Rüzgârlar dersen katmýþ, bulutlarý önüne Dolaþtýrýp durmaktadýr, þehirlerin köylerin üzerinde. Kapýlarý zorlayan, þimþekler içinde.
Nereye gidersen git. Gözyaþý yüklü bulutlar, koy vermiþ, gözyaþlarýný Ve! Gözyaþlarý ateþ olmuþ yakmýþ, fakirin fukaranýn, evlerini. Ne yapsýn aðlardýr, analar, babalar. Her gün, yýllardýr hasret çeken insanlar gibi. Halk dersen üzgün, birbirinden dertli..
Ne zaman daðýlacak, þu kara bulutlar Ülkemin, üzerinden. Ne zaman dinecektir, þu hüzün yaðmurlarý Ne zaman, dinecektir? Günlük güneþlik zaman geçirmeye hasret kaldý þu memleketim. Daðýtýn, daðýtýn þu dolaþan kara bulutlarý. Dinsin, analarýn gözyaþlarý. Dinsin þu gözyaþlarý.
09 Mart 16 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.