Ne zamana sözüm geçer, Ne gözyaþlarýný dindirecek gücüm var. Boþlukta sallanan yaprak deðilim belki Ama güçlü de deðilim rüzgar kadar.
Yine de tutun bana yaþadýðýnca, Hüzünlerini kat hüzünlerime, Gülüþümden hisse al. Yine de yaþa yaþlandýðýnca.
Sonra ýlýk bahar yaðmurlarýn olsun: Islanabildiðin kadar ýslan Ve bir sýzýn olsun ellerinde, Düþtüklerinden arta kalan.
Bir temmuz akþamý guruba karýþ, Güneþ batsýn bakýþlarýndan. Hafifçe kararan akþama alýþ, Böyle doðacaktýr günün ardýndan.
Sonra hüznünü al, gel peþim sýra, Gittiðim yollara bir parça býrak. Bir iz kalsýn isterim ardýmda, Dönersem kolay olsun yolu bulmak. 06/11/2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Gümüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.