Toprağımdan Testiler Karılıyor IIX

Demek gidiyorsun Müfit !
Ýçimde kurduðun iþkence tezgahlarýný
Þiirle býrakýp,
Yüz çeviriyorsun
Çamurunla kardýðýn testilerimden…

Sahi
Kalan mý suçludur hep Müfit ?
Her defasýnda
Ardýlýn ekmeðine kan doðranýp
Gidenin hayalleri mi aklanýr her defa ?
Yada
Çöl ortasýnda kalan kendileriymiþ gibi
Hep masum kervancýyý mý oynar
Çölün en azgýn bedevileri ?

Sus/ma Müfit !
Ýki kelam et ayrýlýk üzerine…
Madem gideceksin
Bir þiir daha düþür yüreðinden yüreðime,
Birkaç kelam daha intihara meyletsin
Ve
Bir çocuk daha ölsün düþlerinde
Ki
Efsanler türetilsin
Gidiþinin hürmetine !

Oysa ;
ne çok þiir yazmýþtýk seninle !
Bir fahiþenin anýlarýndan tut da
Doðmamýþ kýz çocuklarýna,
Ellerinden tutamadýðýmýz p/iç’lerin alýn yazýlarýndan
Bir maþuðun hamuþluðuna ,
Ve dahi
Bir körün görmez gözünde gizlenen
O garip dünyaya…
/ Hissi kablel vuku, hey hat ! /

Þimdi hepsini
Tersiyle itip elinin
Gidiyorsun öyle mi ?
üstelik
Köþe baþlarýnda dilenen
Masum çocuklar bakýyor ardýndan,
Ellerinden tutmadýðýmýz kýz çocuklarý aðlýyor ardýn sýra
Ve sen yine
Hiçbir þey olmamýþcasýna
Dönüp sýrtýný yýðýnla anýya
Gidiyorsun öyle mi ?
O vakit bil !
Þiir sana küstü,
Ve Þiir, kustu bana…

/… Bir mendil alýr mýsýn Müfit ? …/



Ýkibinonaltý’nýn Mart’ý
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: