Kalem tutan eli dokunduðu teni isem elbette ben deðilimdir yazan bir yazdýran var
kaç asýr öncesinden kanayan bir yerim var gizlimde yüreðimin öptüðü yerinden
kimsin ey sevgili
bu marazi aþkým sana mý
geviþ getiren bir keçi merdiven bakýþlarýmdan uzanýp yiyor daldaki meyveyi siyah kývýrcýk tüyleri
yokken bir çeþme var oluyor fýrçamdan serpiþtirdiðim boya maviye boyuyor nehirlerimi
çeþmeden akan su yol bulup ulaþýyor karýncalara soy aðacýný asmýþ duvara bir kertenkele alfabe bilmese de tanýyor rakamlarý soyunda kimler kimler var
ýþýk çalýyor gizlice ceviz aðacýnýn yapraklarý kokusu burnumda annemin ve ilk adý
bu yürek onun yüreði ise ve beyin
arýnýp günahlarýmdan hafifliyorum ödünç bir kelebek kanadýyla
ruhuma aþýk o ruh kaç asýr öncesinden öptü ki yüreðimden tam da sol tarafýmda izi doðum lekesi gibi kanýyorum onun yüreðimi öptüðü sol yanýmdan
ipe diziyorum günahlarýmýzý en sevdiðim tarafýna imame safirden bütün kirleri katýp önüne içimden akan durgun nehirler ve uzanýp baþýmý okþayan elleri kalem tutan eli belki dokunduðu teni isem bu marazi aþkýn sebebi
14/Nisan/2013/Pazar/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.