Hava kapandý yine, Birazdan yaðmur yaðacak. Ben tebessüm verdim yele, Gözlerimde seller koþacak. Yalan deðil; Týrnaðýyla kazýyan bendim gökyüzünü, Yalan deðil; Kuþlara ben yükledim hüznü. Suskundum anne, Yine saçlarým titriyordu. Kâf daðýnýn en ücra bir yerinde, Yalan deðil; Bin çiðdem ölüyordu. Uzaklar çatal dilli yýlan mý anne? Bu yaðmurdan sonra da, Bu yürek dar gelir mi bedene? Oysa ki; Sýrça sarayýný ben çökertmedim umudun, Yüzünü ben güldürmedim korkunun. Yine kör satýra yatýnca þu boynum, Ellerin saçlarýmý okþar mý anne?
Kýrýlmýþ bir boþlukta, Bin yemine dayandý dilim. Özlemin yangýn yeri, Ve yanan ta yüreðim. Vakit sorma anne, Vefasýz saatlerden,çaldým yelkovaný, Her çarkýna sýkýþtýrdým yürekteki buhraný. Kaç cigara közledim.isyansýz gecelere, Ýþte bundandýr belki de hep güldüm ölümlere. Ansýzýn kapýna düþersem anne. Ellerimde yeni tomurcukta yediverenler. Ellerimde yaþanmamýþ bir hayat... Yüzümün coðrafyasýndan, Yol bulsun isterim Süreyya. Sayamadým, Sensiz geçen bu kaçýncý rüya. Elsiz kolsuz kötürümleri Alkýþladým önümde. Bin kere yazýk ettim, Ýðde kokulu þu ömre... Ve lakin ensemde,numunesi sýratýn, Ne yanýndan tuttu isem, Rengi soldu hayatýn...
Omzumdan birer birer, Yere sarktý gençliðim. Kan kustu baharýna, Aldýrmadan alýn terim. Bin esrar mý yükledim? Bilmem ki o þuleye. Göz mü kýrptým ki acep? Habersiz ölümlere. Ard arda bin berkin Hüzmesi nedendir? Nedendir o râd’larýn, Küsmesi nedendir? Dokundum göðsüne güneþin, Dokundum çýplak el ile Sonra kül döktüm. Zihahat ruhuna bin feryat ile. Ziyasý kan rengi gecenin, Bilmem ki nasip olur mu? Yoluma o gözlerin. Yine vuslat türküleri dolanýr mý dilime? Yine heyecaný sarar mý ruhumu visalin? Sana gelemezsem eðer, Vurulursam aðrýsýnda bir meltemin, Hüsran türkülerle, Yürürsem uçurumlara Ve Çiðnenirsem Ebrehe’nin ordusuna, Ve Atýlýrsam bir Ýbrahim nârýna Ve geri dönemezsem eðer, Vasiyetim gökkubeye. Tutun ve asýn beni sakalýmdan! Asýn umutlarýmýn bittiði yerde!
Þimdi sözlerimi iyi dinle anne! Ak gömleði giyince oðlun, Sen karalar baðlama, Aðýtýný duymasýn kuþlar Sakýn ha aðlama! Mendiline düþmesin incin, Gül yüzüne dolmasýn yaþ. Nedendir diye sorma, Yýllardýr verdim kirpiðimle savaþ. Þimdi bu yazdýðýn ne ki oðul deme Belki bir mektup, Belki dert kokan bir nâme iþte...
Anne; Kuzun kör kuyuda, Ýl Kenan mý? Bilinmez... Sevda diye taþ basarken baðrýma, Yolu kim çizer ki görünmez. Ellerimden, Kelepçeleri sökülür mü bu hasretin? Ve kýrýlýr mý prangasý bu nefretin? Kaç yýl oldu unuttum. Sýrtýmda hançeri,ovuþturulmuþ masumiyetin. Ben deðilim,sahibi, Aynada aðlayan o resmin. Eðer gelemezsem anne Benden kucak dolusu selam götür. Üstüne hicran yaðmýþ gençliðimin... Birazdan dalýnda solacak karanfil, Birazdan susacak kundaðýnda bu dil. Sen selamýmý sýcak tut Birer ikiþer verirsin dostlara. Sadece soðuk bir taþ olsun, Mezarýmýn baþýnda... Baþka bir þey istemem Çocuklara yolla elma þekerlerini Þimdilik bu kadar, Yeter Allah aþkýna üzme kendini. Þimdi gidiyorum en mert adýmlarla, Unutmadým Fatihadýr, Üstüme ördüðün son hýrka. Haydi güzel anam, Bu son mektubum deðil sana, Ölüm gelse de Ayrýlýktan baþka ne yazar bahtýma. Bunlarý solan bir çiçeðin feryadý say. Ýðreti bir hayatýn,uçarý âhý say. Yada oðlumdan son mektup de iþte Haydi Allahýma emanetsin Ne olur gayrý beni düþünme.
Engin Badem -acemiþair- -2003- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.