AY IŞIĞI KARARINCA... (Aruz Vezniyle) ünal beşkese
AY IŞIĞI KARARINCA... (Aruz Vezniyle)
Gül ki, gamzen, gül cemâlin bir gülistân eylesin. Bir tebessüm et ki câným, Mâh þiirler söylesin. Mâvi tüldedir ferâcen, mâh-itâbýn nurudur Ol ziyâdan huzmesin sen, nûr-u ayným, böylesin.
Bak, firâkýn yaktý câným, bil ki gönlüm âh-ü zâr Þimdi senden hâtýrâdýr her nigâhýn, her nazar. Gül feminden bûseler var, bende senden bergüzâr, Ýltifât etmezse cânan, neylesin cân, neylesin?
Gül ki, gamzelerin, gül yüzünü gül bahçesine çevirsin, Öyle bir gülümse ki, Ay, sana þiirler söylesin. Ay’ýn ýþýðý, mavi tülden bir ferace gibi üzerinde, O ýþýktan /Ay ýþýðýndan) bir demetsin gözümün nuru, iþte, böylesin.