Sensizliğin ayak sesleri duyulurdu dünden, şimdi sensizliğin ertesi....Yoksun ve hüzün sarmış baharı,rengi solmuş bir mevsime dönmüş sanki,dört mevsime el atmış hazan.. Gözyaşlarım yağmuru getirmiş sensizliğe isyan edercesine sen olan ... Susar dilim susar da seni anlatmayı üstlenir gözlerim . Küserim kadere umulmaz zamanlarda gel isterim.Yalnızlık çöker ayak izlerime.deniz içinde sakladığı sesine ses katar. Ve ben uzatırım ellerimi , dokunurcasına nemli tenine .Gözlerim acıyor biliyor musun? Gözlerim acıyor.
Tabi ki bilmezsin gidişinle sen sen aktığını bu gözlerden.... Bilemezsin seni ne çok özlediğimi, ne çok sevdiğimi.Özlemin öfkeye dönüştüğünü . Ve bilemezsin kırılan kalbimin un ufak olduğunu. Sensizliğin ayak sesleri duyulurdu dünden, şimdi sensizliğin ertesi.... Öfkelerimin ve çaresizliklerimin yüreğimdeki depremlerini duyamazsın. Sen benim etrafa savrulmuş yürek kalıntılarımda yeşerebilir misin? Benim baktığım umutsuz yitik yarınlarımı görebilir misin?