Şİir Günlüğüm/ 4. BÖLÜM ( Hayalperest )

• 13 Haziran 2012 Çarşamba 10:51:14

Aslında her şiir bir hikayedir. Her birinin içinde yaşanan duyguların hikayesi saklanır. En çokta kişiyi üzen olaylar kaleme alınır. Bunun da iki sebebi vardır; Birincisi, paylaşamama. İkincisi ise duyguların en derin hissedildiği anlar. Şiddetli sevinçlerde aynı kategoriye girer. Duygular zirve yapar. Alır kağıdı kalemi ve yazar... Nasıl yazar? Nasıl olursa olsun…

İstemediğim bir çok şey var dünyada
Biri ayrılık!
Kader hüzün gözyaşı…
Bir çift çatık kaş, kararmış cehre
Dudaklardan dökülen bir çift acı söz!
Bu dünyada tek arzumsa MUTLULUK… ( Haziran 1989)

Yine aynı ayda , bir başka şiirin bir bölümünde ise;

‘’Yaşım yirmibeş, gencim birazda güzel…
Fakat gönlüm kırık gönlüm yorgun gönlüm ihtiyar’’ yazarak hüzün demlenmişim…

Kulaklarım çınladı; ‘’Şu gençleri anlamak çok zor. Dur hele daha ne gördün ki hemencecik yaşlanmaktan dem vuruyorsun’’ Dediğinizi duyar gibi oldum . Bizim gönül hüzünlenmeyi pek severmiş eskiden beri, yeni değilmiş meğer…

Okuduğumda işte bu benim, dediğim ‘’Hayalperest’’ adlı şiiri severek okurum. Bir yerinde kendimi şöyle tarif etmişim!
…..
Her seferinde dünyayı başka bir renge boyar
Her dünyanın içinde kendini başa koyar
Kiminde üzgün, kiminde dalgın, kiminde bitkin
Kiminde de güzel bir kadın, mutlu bir yuva
Ve bazen de bir annedir hayalperest…
...
Bazen sevgili olur mutlu ve sevecen
Bazen mutluluğa boğar sever sevilir
Bazen de hayalindeki mutluluğu kıskanır
Simsiyah bir dünyaya boyar hayalperest..(5 Haziran 1989)

Serde biraz bencillik var sanki…!
Nasip olursa, bu şiiri yeniden düzenleyerek yayınlamak istiyorum…

Hayal alemimim güçlü olması hayatımın en önemli dönemlerinde çok işime yaradı… Gurbette olmanın zorluğu ve güvensizliği ile çocuklarımın üzerine çok daha fazla düşüyordum … Onlarla arkadaş olup her şeylerini paylaşmalarını sağlasam da hatalarını da anlamalarını sağlamalıydım ama nasıl? Hemen tepki versem ve yanlıştır desem benden uzaklaşır ve paylaşmaktan vazgeçebilirlerdi.. Yanlışlarını göstermezsem o zamanda onlara kötülük etmiş olurdum… Allah’a şükür, onun da çaresini bulmuştum. Üzerinden zaman geçmesini bekler, onlar unutunca ki ben unutmaz kafamda çeşitli hikayeler tasarlardım… Uygun bir zamanda sanki gerçekten yaşanmış gibi hayali hikayemi onlara anlatırdım… Bu her zaman işe yarardı.. Kolay değildi çocuk yetiştirmek öyle anlar oluyordu ki neyi nasıl yapsak bilemiyorduk. Tabiri caizse kırk takla atıyorduk yanlış yapmamak adına… Yine de eminim çok yanlışlarımız olmuştur.. Her zaman doğru olanı seçemeyebiliyoruz…

selam ve dua ile..

Sonraki bölüm anne kalbi
Devam edecek…