Kendimi en son gördüğüm çaresizlik fırtınasının içinde kaybolmuş bir yerden koşar adımlarla kaçar gibi hissetmemin nedeniydi yağmurda bulduğum anlamların kargaşası içindeki sadelik.

Kendi başına her şeyle mücadele edebilen bir kız çocuğunun annesinden kalan son yırtık çorabın ucundan görünen ayak parmağının cılızlığı bazen her şeyin açıklayıcısı olabilecek nitelikte ilerler insanların gözlerinde fakat anlayabilen de azdır bir o kadar yoğun iş temposunda terlerini yakalarında biriktirmiş sevgili babalar,gün dönümü ev rızkını kahvehane masalarında geyik muhabbetine yatırmış olacak ki o masum küçük kızın yüzü bu gece de gülüyor gibi yapıp yastığına bırakıyor göz yaşlarını.

Kendimi yüzüstü boşluğa bıraktığım kerahat vakti kabuslarındaki yanılsama kadar sahte olan maskelerine bürünmüş insanların boy aynalarına bakmadan esip geçen bir rüzgarın vurdumduymazlığı gibi bir sallanmak istiyorum o yukarı mahallelerinden aşağı doğru ta ki yolun denize döküldüğü haykırışların tiz seslerinin sonuna varana kadar geçen zamanın geri getiremeyeceği mutluluk gülüşlerini kendi zihnimde harmanlayıp bedenime ve o çok sevdiğim kalbin önüne sunana kadar.

SENG(Bahattin BERKDİNÇ)