Dünya yaşlanıyor,bizimle beraber...
Bizler yaşlandırıyoruz dünyayı.Her anın daha hızlı tüketildiği ;savaşların,aşkların ,selamlaşmaların ayaküstü fast food tadında yenildiği bu zamanda dünya saklamak zorunda kalıyor yaşını.Yüzündeki bunca tahribat ayrılık acısı ,leke bırakan tüm vahşetler daha fazla makyaja muhtaç ediyor onu.İhtiyacı yokken yapılan güzelleştirme çabaları her defasında yaşı geçkin çok makyajlı bir kadına döndürdü dünyayı.Fikirler arası uzun yolculukların kısa sürdüğü ama insanların fikirle zikir arasına üçkağıt sokarak birden fazla yüze büründüğünü gören dünya, binlerce renk barındırdığı ve her ten rengini farklı sevdiği insanından yardım bekliyor.
Etrafını saran atmosferle mükemmel uyumu ,kendi vücudundaki dengeli dağılımı ,hep bir yap-bozun parçaları olan tenini ,derinlere indikçe güzelliğini daha iyi görebildiğimiz mavi ipek çarşaflarını kıskandık galiba...Kırılgan geliyordu sesi ve bağırıyordu artık yürekten :’hepinize yetecek kadar toprak var ;incitmeyin tenimi ,hepinize yetecek kadar su var ;çekmeyin damarlarımdan kanımı,herkesin teneffüs saatine uyacak kadar hava var çekin gırtlağımdan ellerinizi...’ ama duymadık ,duymuyoruz.
içinde yanan magma zaman zaman kendini dışa vurma ihtiyacı hissediyor artık .Dünyanın yüreğinde sıkışmış sıkıştıkça daha çok hiddetlenmiş ve dünyayı biraz daha acıtmış.
Bedeninden parça koparan onu için için eriten damarlarından kan çeken insanlarını affetmeyecek dünya!
Beraberce yapılan bu küresel katliamın intikamını küreye sel aldırarak alacak DÜNYA.ULAŞ HAKAN