Eskiden ( bu kelimeyi kullanmak hoşuma gitmese de, cümlemin başında) Türk Kahvesi daha zor bulunan ve bu zorluğundan dolayıda daha değerli bir içecekmiş ki, paylaşılan kişinin ve yanında paylaşılan kelamın hatırı sayılırmış. Şimdi ise her şeye kolay ulaşılabiliyor. Bu kolaylık bizi çabuk tüketime zorluyor çünkü yenisine ulaşmak bu kadar kolayken eskinin ne hükmü olur değil mi ? Eskiden her şeyin bir tamircisi vardı. "Aman canım tamir ettirene kadar at gitsin, tamire vereceğin parayla iki taksit ödersin" denmezdi. Televizyon, buzdolabı vb. gibi eşyalar uzun seneler kullanılır, bozulunca yaptırılırdı. Hani bazen çalışması için şiddet (iki tokat:) uyguladığımız da olurdu. Tamam hadi bunları anlıyorum, alettir, edevattır bunlar üretilen ve tüketilmesi gerekilen şeyler, tamiri daha masraf ve emek gerektiriyor, tüketelim de... İnsan tüketmeyelim, değer tüketmeyelim. Kolay olmak zor, zor olmak imkansızken....