gerçekten kırabiliyor muyuz zincirlerimizi...herşeye ve herkese rağmen....
en sevdiklerim diye tanımladığım insanların bana vurmuş oldukları cesaretimi örseleyen zincirleri...
cesaret ne demek acaba?
aslında kontrolsüz birşey olsa gerek bu cesaret
ya da korkunun kaynağına zıt bir ilke...
"çok cesaretlisin!!!!"(aman tanrım ne büyük meziyet)
kimin için cesaret ne için?
korkaklık daha nurludur bence en azından ego denilen zırvalamayla değil
kendinle ilgili insani bir duygu..
ha ben cesaretli miyim ya da bu söylediklerimle çelişmiyor muyum hiç?
tabiki...çünkü bende sizden biriyim işte
ama en azından görebiliyorum cesaret denen şeyin yanlışlığını ya da saçmalığını.
insanlar yine de cesaretli diye tanımlanan insanları severler,ilgi odağıdır onlar heryerde
korkakları sevmezler...ama bn seviyorum korkakları çünkü ben de bir korkağım
beni yaptıklarımla sürekli sorgulayan,eksiklerimi ve fazlalarımı yüzüme vuran
bana yakınmış gibi görünen çevremin inadına olayların tamamen dışında birine bunları söylemek,içimi dökmek istedim...
yaptım da ama o da bir insandı işte kaldıramadı cümlelerimin ağırlığını
yine de cesaret denen şeyi ben de bir o sorgulamadı....
olmadı... olamadı... olamazdı da...
çünkü korkaklığımın tersini gösterme çabası
sadece egom içindi ve ben nefretimi uygulamaya sokmaktan nefret ediyordum....
sonra vicdan denen şele karşı karşıya kalmak sanırım en dayanılmazı bu...
cesaretmiş..saçmalamayın ya...
cesaret denen şey tamamen egoist yaklaşımlar içerisinde boğulan bir korkağın uydurması
evet korkağım...evet mutsuzum..ama onuruma sahibim...