Futbolname

• 5 Haziran 2012 Salı 01:51:04

‘’Elin taşı değer geçer, yârin gülü deler geçer’…
‘El’ değilim… Gül de değilim ki ben…
Gül bahçesi arıyorum kendimce…

Hep; en güçlü olduğu yerde kırılırmış insan…
Ve zincir, en güçlü halkasından koparmış işte…

Mesaj vermek işim değil…
Tek derdim mesaj okumaktır benim…
Sesim duyulur mu bilmiyorum…
Ama sonuçta insanım ya…
Üstelik bir de can taşıyorum ben…
Umutlarım da var benim…
Kendimce not düşüyorum tarihe… Kendi kendime düşünsem de… Yazmadan da edemiyorum işte…

Yükseklere çıkmak zordur biliyorum… Yüksekler ki; en düşülesi yerlerdir de…
Çıkmak yükseklere…
İnsanlığın, sevginin en katıksız yaşandığı yere…
İnsanın insanca yaşadığı yani…
Ama birlikte olsun yolculuğumuz işte…

29 yıl olmuş kaldırmayalı kupayı…
Ne uzun bir zaman…
Dillere düştük, hikâyelere, fıkralara konu olduk nedense…

Oysa güçlüydük… Başkanlarıyla, tesisleriyle hep… Ve seyircileriyle bir bütündük elbet…
Ama eksik olan bir şey vardı…
Kupaya özlemimiz ve inancımız kalmamıştı bizim…
Hiç affeder mi hayat bunu…
Affetmez ki…
Bilemedik işte biz de…

En onulmaz bir sezonda bitti özlemimiz… Kıl payı kaçırdık diğer kupayı da üstelik…
Düşünsenize… Başkanınız sorunlu ve içeride…
En güçlü futbolcularınız bırakıp gitmişler birer birer sizleri…
Futbolcularda ise inançsızlık…
Hava siyaha çalmakta… Gri… Külrengi…
Seyircilerimiz ise iki arada bir derede…
Pusulalarını yitirmişler işte…

Şaşkın ördek misali, tersine tersine gidiyor her şey…
Avrupa da kabul etmemiş bizi…
İçeride federasyonun baskısı can yakıyor…
Cezalar kapınıza dayanmış…
Her yerden kapana kıstırılmışız işte…

Ama tesisimiz vardı güçlü…
En güçlü fırtınalara dayanacak güçte…
Gemi alabora olsa bile…
Her yerden sarsıntılar çevirse de etrafını…
Fay hatları, sarsıntılarla boğsa da bizi…
Bünye; bünyemiz güçlüydü işte…

Ne kalmıştı geriye sadece…
Umutların yeniden yeşertilmesi…
Ve bunu yapanlar, her zaman çıkar ki böyle zeminlerde…
‘Kocaman’ yürekler, her zaman vardır bir yerlerde…

Belirsizliklerin en yoğun olduğu bir dönemde geldi kupa oysa…
Ve hasretimiz bitmişti bizim de…

Kupa iktidar demek…
Yağmur demeden, kar kış demeden akıtılan terlerin toplamıdır kupa…
Her bir santiminde, yeniden dirilişin ve varoluşun izleri saklı üzerinde…
En uzak kaldığımız anda kupaya…
Olmazlar olabilmişti nedense…
En çok dillere düşüldüğünde…
En umutsuz bir sezonda yeşermişti kır çiçekleri…
Bu inancın ve bir olmanın zaferiydi bence…
Ve kupa; iktidar demekti işte…