Değerli arkadaşım.

Size uzunca ama tamamen gerçek bir anı anlatacağım. Bu sefer mizah değil ama biliyorum ki okursunuz. Siz benim yazılarımı seversiniz. Neyse Efendim anlayatım.

Yıl 1975 İstanbul-Bakırköy-Kartaltepe Mahallesi Muhtarlığında Katip olarak çalışıyorum.

Muhtarlığa 45-50 yaşlarında bir adam geldi. Muhtarımız Hacı Yusuf Nurel ( Allah Rahmet Eylesin ) Amca'ya Samsun Kapalı Ceza evinde yatmakta olan bir arkadaşından selam getirdi. Tabii ki Hacı amca sordu bu vatandaşa '' Sen de içerde miydin '' diye..Adam '' Evet '' deyince Hacı Amca ile aralarında şöyle bir konuşma geçti:
-Kaç yıl yattın hapiste?
-On sekiz yıl.
-Suçun neydi peki?
-Cinayet.
-Neden cinayet işledin?
-Namus Belası
-Sakıncası yoksa anlatabilir misin?
-Ben şoförlük yapan birisiydim. Uzun yol şoförüydüm. Bir gün telefon ettiler ve iş olduğunu sölediler. Hem kamyonu almak hem de işin verileceği depoya gitmek için evden ayrıldım. Kamyonu garajdan aldım. İşin verileceği depoya gittim. Bana orada nakliyatın yarın yapılacağını söylediler. ben de eve döndüm. Gece saat 12 filan olmuştu. Eve geldiğimde baktım bizim evin ışıkları yanıyor. Hayret ettim...Bu saatte benim hanım çoktan yatmış olurdu. Çocuk mu rahatsızlandı acaba diye evin dış kapısını açıp içeri girdim. Çocuk yatak odasında mışıl mışıl uyuyordu. Usulca yatak odamıza yöneldim. İçeriden sesler geliyordu. Ka<rım bir erkekle kahkahalar atarak konuşmaktaydı. Derhal mutfağa gittim satırı aldım. Yatak odasına daldığımda karım bir başka erkekle olan sevişmesinin en hararetli anını yaşıyordu. Benim içeriye dalmamla birlikte erkek camdan kaçtı. Ele geçirdiğim karım ise satır darbelerimle geberip gitti.
-On sekiz sene çok...Ağır tahrik filan demediler mi?
-Diyemediler...Çünkü kadını öldürdükten sonra da vurmaya devam etmişim. Neredeyse satır kıyması yapmışım.
-Yanlış yapmışsın...Sonradan pişman oldun mu?
-Olunmaz mı Hacı Amca...Gençliğim, hayallerim, umutlarım hepsi kül oldu gitti. En fecisi ise oğlum '' Annemin katili '' diye bana bu güne kadar ''Baba'' demedi. Bir kez olsun beni görmeye gelmedi. Ona anlatamazdım annesinin ne olduğunu.

İşte bundan sonrasında hacı Amca müthiş bir hayat dersi verdi. Onun da bir anısı vardı: Başladı anlatmaya

-Tanıdığım bir asker vardı...Bir Yüzbaşı...Ondan dinlemiştim. O da bir gün habersiz ve beklenmedik bir zamanda evine geldiğinde komutanı binbaşısını eşiyle aynı yatakta görüyor. Hiç istifini bozmadan binbaşısına '' Komutanım sizi yolcu edeyim '' diyerek onun giyinmesini bekliyor..Hatta paltosunu tutuyor giyinmesi için. Daha sonra da eline feneri alarak komutanını karanlık sokaklardan geçirip evine kadar getiriyor. Sonra kendi evine dönüyor...Karısına bavulunu toplayıp evi terk etmesini söylüyor. Onu da kaynanasının evine teslim ediyor.

Aradan yıllar geçiyor...Yüzbaşı binbaşı, Binbaşı ise yarbay oluyor. Bir gün Ceza evine bir mahkum götürdüklerinde bir bakıyor ki bir başka araçtan bir mahkum daha indiriliyor. Dikkatlice bakınca bunun karısıyla ilişkiye giren komutanı olduğunu görüyor...Elleri kelepçeli..Sefil ve zavallı bir vaziyette...Hemen yanına gidiyor..
-Komutanım ne oldu size...Niçin ellerşniz kelepçeli?
-Hiç sorma...Senin o eski karın beni de aldattı.
-Eee siz ne yaptınız?
-Öldürdüm onu.
-Ah be komutanım. Ben zamanında sizin paltonuzu giydirip fenerle sizi evinize kadar kadar uğurlamamdaki mesajımı alamamışsınız. Siz de karınızın zamparasına aynı şeyi yapsaydınız şimdi bu hallara düşmezdiniz. Ama bir şey diyim bi. Ben adım gibi biliyordum sizin eninde sonunda böyle bir duruma düşeceğinizi Çünkü ilahi adalet er ya da geç bu dünayada ya da ahirette mutlaka tecelli eder.


Evet değerli arkadaşım. Sizin de belirttiğiniz gibi bunları Allah'a havale etmek en iyisi. O, yapacağını hepimizden iyi bilir.