Bilirsin,
Mevsim senin oralarda bir başka güzeldir.
Kış boyu öfkeden kuduran dev dalgaların geçit vermeyen acımasız saldırısı, ilkbaharın büyülü dinginliği ile durulur.
Unutmadım, sen en çok yumuşacık köpüklerle salınan nazlı edalı denizi seversin.
Bilirsin...
Senin oralarda tabiat, soğuk terk etmemiş olsa da beyaz,mor,sarı,eflatunun desenlerini çabucak nakışlar yeşil örtüsüne.
Rengarenk papatyalar, mor sümbüller, tomurcuklanan ağaç dalları ,cilveleşen cıvıl cıvıl kuş sesleri...
Orada herşey ne de güzeldi.
Hala bıraktığım gibi mi toprağının üzerine yuvalanan çimler?
Bilir misin...
Yağmuru bugün gibi özlemezdim.
Bugün gibi uzak kalmışlığım da olmamıştı.
Meğer ne çok severmişim yağmuru.
Sen bu özelliğimden haberdar mıydın?
Bilirim
Henüz keşfedebildiğim beni sen, yıllar öncesinden bulmuştun.
Bağrına basman ondandı, bilirim.
Hüzünlü tedirgin bakışların hala dün kadar yakın.
Yağmurdan sonra süzülen güneşin ışıkları gibiydi gözlerin.
Basamak basamak yükselen dağın eteklerine dizili söğüt ağaçları
Hala bıraktığım yerde salkım salkım sarkar mısınız.

Yeşilin her tonunu her mevsimde kucaklayan çimler
Sarmaşıklarla bezeli çay’’ın bir ucunu diğer ucuna bağlayan salma köprü
Eriyen kar sularıyla yükselen derenin irili ufaklı kıvrımlarındaki rengarek ışık cümbüşü
Güneşin tabiat anayla işbirliği etmişçesine çevreye gülümseyen ahengi
Hala orada mısınız?

O dönem sıradanlığın parçasını oluştururken, bugün derin izlerine kilit açtı yüreğim.
Sen yoksun...
Acelen vardı, bilirim.
Öğretemediklerini kazıdın hücrelerime, bilmişliğim bundandır.
Söyleyemediklerin fısıldanır yüreğime, erdemliliğim sendendir
Utanmamak için utandırmamak hedef, işte! Bu da bendendir.