Her çocuğun dileği gibi özgür olabilmek için büyümek istedik olup biteni anlayabilmek için diktiğimiz gözlerimiz biraz kısık ama çok daha derin bakar oldu zamanla.Onları hiç tanımasak yaşıyor olabilirdik belkide şimdi" lekeli aşklarıyla bedenimize sarılanlar, edep´in, ´edepsiz´liğin,üstüne titrediğin dupduru değerlerinin belası oldu. Herkes kendi sıyrıklarının acısını bilir,soluna geçenler poz vermeye başladıgı, an Afrika güzergahında bir açlık hikayesine utanır düşlerin ama yüreğe söz geçmez, gece gündüz yaz kış demeden dünkü fırtınaları bugünün depremlerinde gülgüzeli edasıyla hesaba koymazsın.
Nedense bilancon hep açık verir kendi içimize doğru derin bir kazı yapıp baktığımızda saçımızın telinden, tırnağımızın ucuna kadar ödün vermişiz iç özgürlüğü müzden erozyona uğrayan bir hayat güneşin bütün gün sadece gözyaşlarını yalayıp geçtiği o evler o damlar...-Haydi uğurlar olsun, yolunuz açık olsun... ak kağıtlara dökülerek öyküleştirilen yanlışları şiirlerde yenemez...


mutluluk hayata tanıklık etmekti benim için..
aşk çocuğumu acıyla emzirme sarhoşluğuydu sevdam..
kalbim cebimde soluklanıyorum sevgiliye pembe zindan..
Yabani bir ot ulan ruhum vah yitip giden güvercinlerim..
vah yobaz gözlerin kuşatmasını üstün kılan asi vicdanım...
masum olmayan cânî bir hayvan gibi delikanlı şefkat..
neredesin gökyüzüne sütmavisi kesilemeyen deli divane vuslat..
mutluluk hayata tanıklık etmekti benim için...

BERRIN KORKMAZ