Mersin sahilinde, gece yarısı bir adam tek başına oturmuş... kayalıklar üzerinde kendi kendine şarkı söyleyip içiyordu... herkes tatlı uykusundayken, o içindeki isyanları soguga aldırmadan dalgalara haykırıyordu...
Bazen kendinden geçip isyan ediyor ... bazen yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluyordu.... en çok kullandıgı kelime nedennn? neden?neden hep ben? oluyordu....
sigaranın birini söndürüp birini yakıyordu... belliki oda aşktan dertliydi kimbilir onun sevdigi nasıl onu bu hale getirmişti...
koskoca dünyaya cücük kadar bedeniyle sıgamadıgına göre , onu anlamayan bir sevdigi vardı anladıgım kadarıyla çok seviyordu....
sevmeyen biri gecenin ayazında sabahlara kadar oturup dalgalarla sohbet edermi? aşkın üç halinden birini yani ayrılıgı yaşıyordu...
birden yerinden dogruldu başını göge çevirip
ulan felekkkkkkkk
kahpemisin? degilmisin? bilmem ama benden yana hiç degilsin
sana asla egilmiyecegim egilmek isteyen yalakalar egilsin!!!!
dedi ve sigarasını yakıp kalktı... artık gecenin karanlıgı ve ayazı nereye sürüklerse o yöne dogru yürümeye başladı... ardında bıraktıgı umutları ve acıları onu ugurlarken o çoktan karanlıkta kayboldu...
SON

SUSKUN YÜREK
ARİF KAYA