teşşekkürler :)

Ne kadar içten ve duru bir anlatımdı.Rabb'im görmeyi belen gözlere ,hissetmeyi becerebilen yüreklere ne çok ibret vermiştir.
Tebrikler Gönül Hanım.Sevgimle.

Ne güzel! Benim de dört civcivim var. Tabii ki sizinkilerden farklı biraz. Benimkiler konuşan, yaramazlık yapan cinsinden. Yerine göre civciv oluyorlar, yerine göre terörist... Daha çok pırlantalarım desem de, hayatımda yaptığım ve sahip olduğum en güzel dört şey!

Kürtaja ben de karşıyım, bu arada. Sokakta ağlayan kimsesiz bir çocuk bile içimi kanatmaya yeterken... Bir hakmış, kürtaj! Beden dokunulmazlığını ihlalmiş! (Bedenine dokundurtmuşsun ya! diyeceksin, bu kez de bedenine dokundurma özgürlüğüne dokunmuş olursun. Neyse, zülf- ü yâre fazlaca dokunmadan...)

Selâm ile...

Çok güzel bir yazı...

Bende evimde iki tane civcivim var..Onları alırken satıcı ayaklarını ıslatmayın dedi yoksa çabuk ölüyorlar..

Geldim araştırdım en çok onları öldüren şey soğuk..Onlar yeni doğmuş ve sıcacık olan annelerinin sıcaklığına ihtiyaçları var dedim....Benim büyük tavuklarım olmadığı için onları ısıtacak acizane kendimce kutularının etrafına battaniye sardım hava deliği bırakıp ısıttım onları..Ayakları ıslanınca su içerken, havlu peçete ile kurutuyorum elime alıp seviyorum miniklerimi..

Ve şuan 20 günlükler hala yaşıyorlar..İyice hareketlendiler ....Çok tatlılar..


Gönül hanım sizede yazınızdan verdiğiniz ibretlik der için çok teşekkür ediyorum....İşte şefkat işte merhamet duygusu...

Duygulandırdı yazınız...Evet hayvankardan alacağımız çok şeyler var efendim.Bir zamanlar televizyonda, araç sürücülerinin durmayarak, yoldan kurtarmadıkları yaralı bir köpeği bir başka köpeğin kurtarmaya çalıştığı sahneler gözümün önünden geçti şu an.Ve insanlığımızdan utanmamız gerektiğini,onlardan alacak çok şeylerin var olduğunu anladım.

Tebriklerimle Gönül Hanım...