insanlar tatlim… insan degil “-lar”…

tek bir kisi olmaya cabalamiyor kimse…
çok olmak istiyor herkes…
çok olmak… her sey olmak…

hayir! herkesle yasamak istemiyorlar, inan!
herkes’i yasamak istiyorlar…
ve gün geliyor, kaybediyorlar canim… güven…
kazanarak kaybediyorlar..
her sey oluyorlar.. ve hatta herkesi de yasiyorlar…
ama ‘kendileri’ tatlim…
kayboluyorlar… kendilerini kaybediyorlar…

‘sen onlardan olma’, demeyecegim sana…
olacaksin… hep olurlar…
ama ne diyecegim biliyor musun?

sansina inanmaya devam et, fakat ona bel baglama!
çünkü insanlarin bazisi, hic bulunmaz kaybolduklari yerde…
yani uzatilmaz bazisina eller; kiyamaz bazisi hayat fenerlerinin piline..
onlar da yönlerini, kendileri bulurlar çogu zaman…
iste onu diyorum..
sen.. eger öyle olursan sunu unutma;

insanlarin hayat isigi, akillarinda yanar…
ama bu isiklarin dügmesi, kalbe yerlestirilmistir…
tereddüt etmeden dön kendine…
üsenmeden gir derine..
ve korkmadan ilerle…
her sey dügmeye basana dek… ve aydinlik, üc zamani da çözecek….