Benim Korsan Kitabım

• 15 Kasım 2006 Çarşamba 11:28:23

Sayfa sıraları karışmış, birbirinin tekrarı paragraflar, en okunulası satırları eksik olan bir korsan kitapsın.

Sahipliğin bedeli ucuzda, yarım kalmışlık, bitirememe duygusu ederinden pahalı.

Bir sonraki yaprağında, herhangi bir sürprizle karşılaşmamak için, (sürprizi beklemekle birlikte hazır değildim) yavaş yavaş okudum seni, Hatta bırak sonraki yaprağını, bir alt satırına bile geçerken yaşadığım korkuyu bir ben birde Allah bilir.

Nihayetinde beklenen/icap eden oldu. Korsanlığın kendini önce olması gereken kelimelerin olmaması, kopan cümlelerle gösterdi kendini. Bunların ziyanı yoktu. Baş edebilirdim böylesi eksikliklerle, cümlenin başlangıcından ya da sonundan eksik kelimeni bulabiliyordum. Hatta basılmayan tam bir cümleni bile çıkarttığım oluyordu. Ta ki sayfalarca boşluğa gelene kadar...

Okunmak gibi bir gayretin, okunmamak gibi de bir endişen olmadığını bildiğim gibi, artık seni okumak istemediğimi de biliyorum. Yarım kalmışlık ve beraberindeki gurur kırıcı bitirememe duygusunun da zamanla benliğimi terk edeceğini sanıyorum.

Seni alarak, son raddeye kadar okumaya çalışarak, sana kitap sıfatı kazandırdığım için gururluyum. (Biliyorsun ki, türlerin destek amaçlıda kullanılmıyorsa, ya atılıyor ya da yakılıyor, basılmış olmanda sana gerçek manada kitap sıfatı kazandırmıyordu)

Seni hiç beğenmediğin kütüphanemde, yine hiç beğenmediğin orijinal iki kitabın arasına koyuyorum, onlara korsan olduğunu söylemeden. Seni kimsenin okumayacağını bilmenin, en azından benim kadar okuyamayacağını bilmenin, sana öyle ya da böyle sahip olmanın sevincini yaşıyorum.

Sen okuyamadığım, ama benim olan korsan kitabımsın.