bana tekrar gülmeyi öğretsene bana tekrar ben olmayı öğretsene tekrar ben olayım eskisi gibi koşup eğleneyim bana haturlat bunu onuttum çünkü artık ben olmayı unuttum tekrar eskisi gibi gülmeyi unuttum eskisi gibi gülmüyorumn artık o cok sevdiğin gülüşüm vardıya yok artık o sevincle bakan gözlerim vardıya artık öfkeyle özlemle bakıyor bana öğret bana ben olmayı öğret gülmeyi eğlenmeyi öğret benden geriye kalan ben yok artık benden geriiye kalan hiç bir şey yok artık ben yokum gülüşüm yok eski heyecenım yok yaşamak için bir umudum yok artık bana o kadar tatlı gelen yaşam bile o kadar sacma o kadar sıradan geliyo ki her şey her insan o kadar sıradan ki hepsi aynı hiçbiri sen gibi farklı değiller gittiğimiz yerler artık bana mezar gibi geliyor yanından geçtiğimde bile ürktüğüm yerler işte şuan sen yoksun ya bana kimse gülmeyi öğretemiyor beni ben yapmayı öğretemiyor hanı ya vardıya senin o emrivaki konuşman kendine gel diye işte ben onu nede çok seviyordum kimse beni ben yapamazken senin tek bi sözün beni benliğime geri getiriyordu..... özledim be seni gönmeyeceğini bile bile seninle geçireceğim saatlerimi dakikalarımı saniyelerimi bekliyorum ama biliyorum geri dönmeyeceksinnnn.....