güllükler, özünde bırak ağlaşsınlar..bir dolu çengel beynimizdeki anıları tutarken..

Bir gurup keder oturdu yüreğime ve neden dedim gün boyu açmadığım bu sayfayı açtım ki böylesi ağlamaklı,böylesi sükûtla iniyor tenime gözyaşlarım...

B/ela bir suskuyu kanatıyorsun şair.Nasıl saklanır bu firak yürekte bilirim elbet.Bilirim de bu yüzden kanatırım içimi.İçinin incinen yanını dokundukça kalemin, su yolu bulmuş yesribe ahlanmaların..

Gözleri hâlâ elâ'dır irem bağında...düşünden düşmeyen gülümseyişiyle..

Güller içinde...

Ne güzel gözlerinde baharlar ile uyananlara...
Çok güzeldi sevgili su yolu, tebrikler.

Sevgilerimle

erik yerken bir çakıl taşının baharı tutan rengi vardı gölgende....

onu da gördün mü...

tebrikler...

güllük'lerin râyihası nasıl güzel böyle.

Güllük...

Ne çok şeyi barındırıyor içinde, ne çok...

Kaleminiz, derinliğiniz, naifliğiniz ve yaratıcı özünüz karşısında imrenle sustum...Ve aktım yavaş yavaş aynı ırmakların denizine; suyolu...

Her dem sevgi ve dostlukla, kutlarım güne düşen yürek sesinizi.

hala aynı mıdır gözleri ..



.(

Su gibi...

Beni ağlatan nadide insanlardansın. Bunu "elâ" boğazıma bir düğüm atınca yazdım.

Seni ilk okuduğum zamanlar adını "gül" sanırdım. Bu yazının bildirimi alınca geldi aklıma.

Benim için hep "turna" olacaksın. Adını ve mahlasını düşününce döküldü dudaklarımdan.

Su ve onun berraklığı tertemizliğini hatırlatacak yazdıklarının. Mahlasındaki suyla kaleminin yan yana akışındandır bu sözüm.


İnsanın herhangi bir uzvuna yürek muamelesi yapan tavrını seviyorum. Seninle ortak bulduğum yanın.




Ve güllük.... Tut onu. Hep bize getir.

Güllükteki mekanlar gözümün önüne gelince iyi oluyorum. Yazı her ne kadar geçmişe dair hüzünler taşısa da, insanın içini ferahlatan bir resme de sahip.