Öyle güzel esiyor ki, rüzgar ılık, ılık omuzlarıma.. Sanki okşar gibi ruhumu bahar, "yaşıyorsun" diyor, "yaşıyorsun sen hala".. Gecenin sessizliği, işte bu sessizlik içimde barınan izleri hatırlatıyor bana.. "bir daha sevemem" diyorum.. "bir daha sevemem ya!" Dolaşıyorlar peşimde, sanki bu taş kalbimin inadına.. Herkes bir hikaye yazıyor, anlatıyorlar, gülüyorum.. Gülüyorum ama hiçbirisi, birisi kadar olamadı daha..
Bazen alay ediyorum, alayı ile kahkahalarımla, gülmek, artık yüzüme yapışmış bir abartma.. Gülüyorum, gülüyorum ama güldüğüm kadar korkuyorum da.. Ne geldiyse, gülüşümden geldi, şu akılsız başıma.. Napıyım? Asık suratlı olmayı öğrenemedim daha.. Ama gülmem kimseyi yanıltmasın, birden dönüşüveririm şahmarana..
Çünkü benim yüreğim dolu, inciklerle, boncuklarla en çokta pamuklarla.. Hemde tıka basa, boşaltamasam da, içimi, dökemesemde şöyle adam akıllı, olsun!
Ben baharı seviyorum, aşığım geceye ve omuzuma dokunan rüzgârıma...














..eser..