İçine sevda işlenmişti. Sevdalıydı tüm sözleri. Hayatındaki herkese sevdalıydı.Sevmediği insanları hayatında tutma gibi bi alışkanlığı yoktu. Tek kalemde silerdi . İşine sevdalıydı . Eşine sevdalıydı. Çocuğuna sevdalıydı . Bir o kadarda özveriliydi. Duymaktan en çok hoşlandığı söz "iyiki varsın !" dı . Teşekkür yerine bu söylendi mi o kadar mutlu olurdu ki . Hayatta var olma amacının olduğunu düşünürdü böylece. Eşinden duymak istediği söz en çokta buydu işte . Mutlu olmalıydı ki herkesi mutlu edebilsin. Kimse mutlu olmayınca ne tadı vardı yaşamanın ?

Herkesle iyi geçinmeye çalışan insanlar çoğunlukla hayal kırıklığına uğrardı , denemişti bunu . İnsanlar iyi günlerde birbirlerine sokulurken amansızca, kötü günde vebalıdan kaçar gibi kaçar olmuşlardı. İnsanların çıkarları , insanlıklarından öteye geçmişti. Kimdi suçlu ? Aile mi ? İnsanlar asabiyetlerini sebepsizce çevrelerindekilere savururlarken , kimsenin kırılan kalbi umurlarında olmadı . Bencillik her rafta insanlara sunulurken kendini nasıl koruyabilirdi ? Ailesini nasıl koruyabilirdi ? Bir tutam gülücük yeter miydi ? Yemekleri sevgiyle yapmak yeter miydi ? İnsanlara ne yeterdi ki ? Hep daha fazlası istenmez miydi hayattan?

Dalıp giderken , karıştırdığı yemekle uzaklara , annesinin omzunda uyumayı , sıcacık sohbetlerde bulunmayı özlememiş miydi sanki ? Bir sıcacık gülücüğe muhtaç değil miydi ? İlla bir hediye mi sunmalıydı etrafındakilere ona gülümsemeleri için ? Yapamazdı bunu . Değiştiremezdi hiç bir şeyi . Biliyordu . Ama önce ailesinden başlayabilirdi belkide. Siyah beyaz olan renksiz günleri , umutla yeşertebilirdi. Bir amaç serpiştirirdi hayattaki satır aralarına . Söylenen iki çift sözle mutlu olmayı öğretebilirdi . Ama bunu yalnız başına nasıl başaracaktı ki ?
Bu yemek yapmak , yürümek gibi kolay değildi . Ama biliyordu ki onlar kadar gerekliydi . Hava ve su kadar gerekliydi . Huzur gerekliydi insanlara . Huzur gerekliydi romanlara , dizilere, haberlere . . Ölüm olmamalıydı manşetler . Huzur kokmalıydı . Başarı kokmalıydı . Cesaret kokmalıydı . Nasıl yapılacağını bilmese de olması gerektiğini biliyordu . Biliyordu işte !