az ama öz bir hikaye ki devamı da var. Mecnun çöle düşünce dönemin padişahı merak etmiş Leyla'yı. Askerleri yollayıp apar topar aldırmış Leyla'yı evnden.
Leyla, huzura çıkınca bakmış padişah; kuru, sıska, kapkara bir kız. Bire sen misin Mecnun'u çölllere düşüren deyince;
Leyla;
-Padişahım, SENDE MECNUN GÖZÜ YOK DEMİŞ. LEYLA'YA MECNUN GÖZÜ GEREK. O GÖZ, SEN SEVSENDE KARŞISNDAKİNDE YOKSA BIRAKKK GİTTTSSİİNNNN...
AŞKIN ben en çok bana yazdırmasını seviyorum.
Seviyorum aşkın acısını...

O daha sonrası hiç olmasın...

Hayat herşeye rağmen devam eder. Bir bakarsın gidenlere yazıyorsun. Bir bakarsın hayatına birden beklemediğin an da gelenlere.
Ben genelde beni aldatanlara, yalan söz söyleyenlere, bir de unutanlara yazıyorum...

O dudağı ıslak giden, hiçbir zaman bakmaz ki arkasına!
Zaten yol açık tutsan durmaz.


Sevgili Serkan Canbolat...

Ben bu masalların daimi okuyucusu olacağım belli. O kadar ince yazılmış ki. İlk okuduğumda ve "tabureyi hazır ediyordu ayaklarının altında" dedim ve derin bir nefes almam gerekti.

Bu kadar kısa ama içinden bir roman yazılacak kadar derin ve herkesin yarası değil midir bu gidenler...

Yürek sancımın hiç bitmesini istemiyorum. Üzülmüyor muyum? Elbet üzülüyorum yıpranıyorum ve belki günlerim ay, aylarım yıl oluyor ama buna memnunum. Her kanayan yaramdan bir başka yol alıyor yazdıklarım.

Ne kadar tutunursak o kadar iyi...

Saklı Kent Masalları....

İyi ki saklı, herkes üzerine alınabilir. Masal başlığını da sevdim.

Sevgim ve saygımla...